Wyrok SN z dnia 25 czerwca 2010 r., sygn. I CSK 513/09

Roszczenie o odsetki za opóźnienie (art. 481 § 1 k.c.) przedawniają się najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego, mimo że ogólny termin przedawnienia roszczenia o odsetki określono w art. 118 k.c.

W rozpoznawanej sprawie przewidziany w art. 803 § 1 k.c. termin przedawnienia będzie miał zastosowanie zarówno do roszczenia odszkodowawczego strony powodowej (roszczenia głównego), jak i do roszczenia o odsetki za opóźnienie z zapłatą tej należności głównej (art. 481 § 1 k.c.).

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący)

SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)

SSN Bogumiła Ustjanicz

Protokolant Ewa Krentzel

w sprawie z powództwa Elektrowni "K." S.A. z siedzibą w Ś.

przeciwko C. Spółce z o.o. w W.

o zapłatę,

po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 25 czerwca 2010 r.,

skargi kasacyjnej strony powodowej

od wyroku Sądu Apelacyjnego w W.

z dnia 9 kwietnia 2009 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w W. do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powód - Elektrownia „K.” S.A. domagał się od pozwanego spedytora C. S.A. zasądzenia kwoty 2.023.409 zł z odsetkami. Kwota ta stanowiła należność z tytułu wykonanych usług przewozowych, za które powódka zapłaciła pozwanej a następnie powtórnie P. (przewoźnikowi węgla), odsetki za opóźnienie i koszty postępowania przegranego procesu z przewoźnikiem.

Sąd Okręgowy oddalił powództwo. Elementy stanu faktycznego są następujące.

Strony zawarły umowę spedycyjną na przewóz węgla (umowa z dnia 31 stycznia 2002 r.). Spedytor przyjął na siebie odpowiedzialność za terminowość płatności w stosunku do powódki i za podwykonawców. Należność spedytora obejmowała też wynagrodzenie dla przewoźnika za wykonany przewóz. Pozwany spedytor przy wykonaniu usług spedycyjnych posługiwał się podwykonawcą - „P.” spółka z o.o. którą z P. łączyła umowa spedycji, umowa w sprawie szczegółowych zasad, rozliczeń należności przewozowych oraz inna umowa, na podstawie której „P.” rozliczyła należności przewozowe za przesyłki, w których była nadawcą, odbiorcą lub jedynie płatnikiem. Spedytorzy, nadawcy i odbiorcy przesyłek mieli możliwość opłacania przewoźnego na podstawie odpowiednich umów spółce „P.”, która korzystała z upustów w stosunku do P. Powodowa Elektrownia zapłaciła na rzecz pozwanego spedytora odpowiednie kwoty obejmujące także przewoźne dla przewoźnika jednakże w 2003 P. wystąpiła wobec strony powodowej (odbiorcy przesyłek węglowych) o zapłatę przewoźnego. Spór o zapłatę tej należności został przegrany przez stronę powodową w dwóch instancjach i strona ta była zobowiązana do zapłaty P. kwotę przewoźnego. Interwencję uboczną w sprawie P. przeciwko stronie powodowej w obecnym procesie zgłosił C. S.A (spedytor) jako interwenient uboczny i podnosił, że Elektrownia K. nie ma zobowiązań z tytułu przewoźnego wobec P., bowiem należności te uiścił już wcześniej interwenient bezpośrednio przewoźnikowi lub za pośrednictwem „P.” (tzw. podspedytora). Po oddaleniu kasacji przez Sąd Najwyższy w 2006 r. powódka uiściła na rzecz P. kwotę 4.445.947,23 zł. Strony rozważały w 2004 r. zawarcie stosownego porozumienia, ale ostatecznie nie doszło ono do skutku. W toku negocjacji strony podniosły kwestię przedawnienia roszczeń powódki.