Wyrok SN z dnia 25 czerwca 2010 r., sygn. I CSK 495/09

Konieczność zapłaty wysokiego odszkodowania przez pozwane P. S.A. jest wynikiem ryzyka, które wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 817 § 2 k.c. nie przystąpiło po otrzymaniu zawiadomienia o szkodzie, do w miarę szybkiego ustalenia swojej odpowiedzialności, lecz uznało, że najlepszą drogą dla ustalenia tej odpowiedzialności jest długotrwały proces sądowy.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Mirosław Bączyk

SSN Bogumiła Ustjanicz

Protokolant Ewa Krentzel

w sprawie z powództwa Tadeusza R.

przeciwko P. S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę,

po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 25 czerwca 2010 r.,

skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w R.

z dnia 6 marca 2009 r.,

oddala skargę kasacyjną i zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5400 (pięć tysięcy czterysta) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powód Tadeusz R. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Zakładu Ceramiki Budowlanej w C., po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa, domagał się zasadzenia na jego rzecz od pozwanych P. S.A. Inspektorat w T. oraz Spółki Akcyjnej działającej pod firmą M. z siedzibą w Ł., a także Mikołaja P. odszkodowania w kwocie 112 952 440 zł tytułem szkód poniesionych w związku z pożarem, który miał miejsce 7 sierpnia 1992 r. z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia sporu. Na dochodzoną kwotę składało się odszkodowanie za szkody spowodowane w majątku powoda wywołane pożarem (obniżenie wartości budynku, maszyn, urządzeń i materiałów oraz szkód w obrębie kopalni i hałdy surowca), a także kwota 92 344 644 zł tytułem utraconych korzyści, które pozwany uzyskałby gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W uzasadnieniu swojego żądania powód wskazał, że w dniu 7 sierpnia 1992 r. wybuchł pożar w zakładzie przemysłu drzewnego należącym do drugiego z pozwanych, a dzierżawionym przez pozwanego Mikołaja P., a następnie rozprzestrzenił się na teren zakładu powoda. Powód twierdził, że powstanie pożaru wiązało się z ruchem przedsiębiorstwa prowadzonego przez pozwanego Mikołaja P., a zatem pozwany ten ponosi odpowiedzialność za szkodę na mocy art. 435 k.c., a obowiązek zapłaty odszkodowania obciąża też pozwanego P. S.A. w związku z treścią umowy ubezpieczenia, której strona jest Mikołaja P. Pozwani wnieśli o oddalenie powództwa.