Orzeczenie
Wyrok SN z dnia 15 czerwca 2010 r., sygn. II CSK 27/10
Przepis art. 322 k.p.c. nie ma zastosowania w sytuacji, w której wysokości żądania nie można ustalić tylko dlatego, że dowody zgłoszone w sprawie gospodarczej uległy prekluzji na podstawie art. 47912 k.p.c.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wojciech Katner (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
Protokolant Maryla Czajkowska
w sprawie z powództwa "S." Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością z siedzibą w P.
przeciwko S . AB z siedzibą w K.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 15 czerwca 2010 r.,
skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego w P.
z dnia 9 września 2009r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w P., pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z dnia 14 maja 2009 r. oddalił powództwo „S.” Sp. z o.o. w P. przeciwko S. AB w K. o zapłatę tytułem odszkodowania kwoty 717 366,18 zł wraz z ustawowymi odsetkami.
Z ustaleń wynika, że strony w dniu 24 marca 1997 r. zawarły umowę o współpracy partnerskiej w zakresie opracowania, dystrybucji i sprzedaży oprogramowania komputerowego GEOSECMA 2000 i pełne wykorzystanie jego możliwości komercyjnych. Postanowiono, że partnerzy powinni otrzymać wynagrodzenie z tytułu sprzedaży modułów GEOSECMA 2000 proporcjonalnie do swojego wkładu w opracowanie, obliczonego według zwykłych roboczogodzin, przy czym roboczogodziny miały być liczone od stycznia 1995 r. za pomocą systemu rejestrowania czasu pracy opracowanego przez pozwaną.
Prace nad programem były prowadzone przede wszystkim w siedzibie pozwanej w K., ale także w jej filiach w Ł. i W. Część prac powódka prowadziła w P. W pracę nad projektem byli zaangażowani pracownicy powódki, pracujący zarówno w Polsce jak i w Szwecji. Z prac wykonywanych przez pracowników powódki były sporządzane tygodniowe zestawienia czasu pracy, które były przesyłane pozwanej. Stanowiły one podstawę do ustalenia procentowego udziału stron w realizacji całego projektu i późniejszego podziału zysku.
