Wyrok SN z dnia 23 września 2010 r., sygn. II KK 232/10

1. Do pogorszenia sytuacji oskarżonego doszło (…) w zakresie rzeczywistego wymiaru kary orzeczonej rozważanym wyrokiem. Wprawdzie karę grzywny wymierzono oskarżonemu w niższym niż poprzednio rozmiarze, jednak należy uznać, iż dla wskazanej oceny zasadnicze znaczenie ma fakt skazania oskarżonego na karę pozbawienia a nie ograniczenia wolności. Rzecz jasna, samo tylko pozostające poza sporem stwierdzenie, że kara pozbawienia wolności jest karą surowszego rodzaju niż kara ograniczenia wolności, nie byłoby wystarczające dla przesądzenia, że orzeczenie zapadłe po ponownym rozpoznaniu sprawy jest dla (oskarżonego) mniej korzystne. Należy bowiem dostrzec, że pierwotnie orzeczona kara ograniczenia wolności została oskarżonemu wymierzona w sposób bezwzględny i podlegała wykonaniu, obecnie zaś wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zostało warunkowo zawieszone.