Wyrok SN z dnia 8 grudnia 2010 r., sygn. V CSK 163/10

Wpis na rachunku bankowym stanowi materialnoprawną przesłankę rozporządzenia przez posiadacza rachunku środkami pieniężnymi.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Lech Walentynowicz (przewodniczący)

SSN Grzegorz Misiurek

SSA Maria Szulc (sprawozdawca)

Protokolant Piotr Malczewski

w sprawie z powództwa Tomasza J.

przeciwko Bankowi S.A. w W.

z udziałem interwenienta ubocznego Bronisława W.

o zapłatę,

po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 8 grudnia 2010 r.,

skargi kasacyjnej interwenienta ubocznego Bronisława W.

od wyroku Sądu Apelacyjnego w W.

z dnia 11 grudnia 2009 r.,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Apelacyjny w W. oddalił apelację interwenienta ubocznego Bronisława W. od wyroku Sądu Okręgowego w W., którym została zasądzona na podstawie art. 430 k.c. na rzecz powoda Tomasza J. od pozwanego Banku SA w W. kwota 290.000 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 16 września 2002 r. z tytułu odszkodowania za szkodę poniesioną wskutek dokonania przez pozwanego przelewu z rachunku bankowego na rzecz osoby nieuprawnionej.

Sprawa była rozpoznawana przez Sąd Apelacyjny ponownie, bowiem poprzedni wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 7 września 2006 r. akceptujący stanowisko Sądu Okręgowego, iż podstawą odpowiedzialności pozwanego jest odpowiedzialność kontraktowa i powództwo podlega oddaleniu z uwagi na upływ terminu przedawnienia, został uchylony wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 7 września 2007 r. Sąd Najwyższy dokonał wykładni art. 728 k.c. (w brzmieniu obowiązującym przed zmianą dokonaną ustawą z dnia 1 kwietnia 2004 r. o zmianie ustawy prawo bankowe oraz o zmianie innych ustaw - Dz. U. Nr 91, poz. 870) oraz wykładni art. 731 k.c., w zw. z art. 120 § 1 k.c. i wskazał, że dopuszczalne jest odmienne umowne ustalenie sposobu informowania posiadacza rachunku przez bank o stanie rachunku i jego zmianach, zaś początek terminu biegu roszczenia odszkodowawczego dochodzonego na podstawie art. 471 k.c. powinien być określony zgodnie z art. 120 § 1 zd. 2 k.c. przy uwzględnieniu treści art. 455 k.c. Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 731 k.c. wskazał, że Sąd Apelacyjny bezpodstawnie wykluczył możliwość przypisania działaniom lub zaniechaniem pracowników pozwanego Banku znamion czynu niedozwolonego, a tym samym oparcia odpowiedzialności pozwanego na podstawie art. 430 k.c. Uznał, że realizując polecenie przelewu środków zgromadzonych na rachunku bankowym bank powinien sprawdzić, czy dysponuje zleceniem pochodzącym od posiadacza. Dokonanie przelewu bez zlecenia posiadacza rachunku świadczy nie tylko o nienależytym wykonaniu zobowiązania przez bank, lecz także o naruszeniu przez pracowników banku ogólnego obowiązku należytej staranności wobec każdej osoby, z którą nawiązują kontakt w ramach działalności zawodowej, przy czym obowiązek ten wynika z charakteru działalności oraz specyfiki związanej z dysponowaniem środkami pieniężnymi, a jego naruszenie stanowi winę w rozumieniu art. 415 k.c.