Wyrok SN z dnia 21 października 2010 r., sygn. IV CSK 231/10

Kompozycja kolorystyczna o odpowiednim sposobie i proporcji zastosowanych kolorów może być objęta ochroną prawną jako znak towarowy (art. 296 ust. 1 i 2 w zw. z art. 120 ust. 1-3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej - tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.).

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Barbara Myszka (przewodniczący)

SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)

SSA Anna Kozłowska

Protokolant Katarzyna Jóskowiak

w sprawie z powództwa B. z siedzibą w L.

przeciwko Marianowi S.

o naruszenie zasad uczciwej konkurencji i praw ochronnych na znak towarowy,

po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej

w dniu 21 października 2010 r.,

skargi kasacyjnej pozwanego

od wyroku Sądu Apelacyjnego w G.

z dnia 14 października 2009 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w G. wraz z rozstrzygnięciem o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Rozpoznając ponownie sprawę z powództwa B. z siedzibą w L. (dalej jako Spółka) przeciwko Marianowi S. i Adamowi K. o naruszenie zasad uczciwej konkurencji i praw ochronnych na znak towarowy, Sąd Okręgowy w B. wyrokiem z dnia 22 lutego 2008 r. oddalił powództwo w całości wobec Adama K., zaś uwzględnił powództwo wobec pozwanego Mariana S. w zakresie nakazania temu pozwanemu zaprzestania używania zielono-żółtej kombinacji kolorów dla oznakowania stacji paliw, usług przez nie świadczonych, ich reklamy oraz sprzedaży paliw płynnych, jak również zaprzestania podświetlania na zielono jakichkolwiek elementów stacji paliw, w szczególności otoku wiaty głównej, gzymsu sklepu oraz słupa cenowego, a także usunięcia w terminie sześciu miesięcy od uprawomocnienia się wyroku zielono-żółtej kombinacji kolorów lub koloru zielonego ze wszystkich obiektów znajdujących się na siedmiu określonych stacjach paliw, będących własnością pozwanego, wreszcie, nakazał usunięcie w tym samym terminie zielonego podświetlenia ze wszystkich elementów tych samych, wskazanych stacji paliw. Podstawą prawną wyroku były przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm., dalej jako p.w.p.) oraz ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (jedn. tekst Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm., dalej jako u.z.n.k.).