Uchwała SN z dnia 7 października 2009 r., sygn. III CZP 65/09

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)

SSN Marian Kocon (sprawozdawca)

SSN Marek Sychowicz

w sprawie z powództwa Prokury Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. przeciwko Januszowi K. o zapłatę, po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 7 października 2009 r., zagadnienia prawnego przedstawionego  przez Sąd Okręgowy w L. postanowieniem z dnia 18 lutego 2009 r., sygn. akt II Ca 868/08:

„Czy wynikające z dokumentu urzędowego w postaci wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego domniemanie zgodności z prawdą tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone, obejmuje także fakt istnienia wierzytelności nabytej przez fundusz sekurytyzacyjny w drodze przelewu?"

podjął uchwałę:

Wyciągi z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego, o których mowa w art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546 ze zm.), stanowią podstawę wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 9 października 2008 r. Sąd Rejonowy w Ł. uchylił nakaz zapłaty i oddalił powództwo. Uznał, że dołączona do pozwu wniesionego przez Prokurę Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego kserokopia wyciągu z ksiąg tego Funduszu, potwierdzona za zgodność z oryginałem przez radcę prawnego, nie stanowi dostatecznego dowodu istnienia dochodzonej należności.

Rozpoznając apelację powoda, Sąd Okręgowy w L. powziął poważne wątpliwości, którym dał wyraz w zagadnieniu prawnym przedstawionym Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia na podstawie art. 390 § 1 k.p.c.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Na wstępie trzeba zauważyć, że w art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546 ze zm., dalej: „u.f.i.”) mowa jest o trzech kategoriach dokumentów, mianowicie księgach rachunkowych funduszu, wyciągach z tychże ksiąg oraz określonej treści oświadczeniach, sporządzonych według takich samych zasad, jak wyciągi z ksiąg rachunkowych. Wskazanym księgom, wyciągom oraz oświadczeniom art. 194 u.f.i. przyznaje moc prawną dokumentów urzędowych i postanawia, że mogą one stanowić podstawę wpisów w księgach wieczystych i rejestrach publicznych. W art. 194 u.f.i., z jednej strony, nie ma zatem mowy o żadnym dokumencie urzędowym, z drugiej zaś strony, jest w nim mowa o trzech kategoriach dokumentów, w tym określonych rodzajach oświadczeń, którym ustawa nadaje moc prawną równą dokumentom urzędowym. Inaczej mówiąc, art. 194 u.f.i. nie wymienia dokumentów urzędowych, lecz dokumenty, którym przysługuje moc prawna dokumentu urzędowego. Tymczasem Sąd Okręgowy zakłada, jakoby art. 194 u.f.i. stanowił, że wyciąg z ksiąg rachunkowych jest dokumentem urzędowym, a co za tym idzie, że poświadczona za zgodność z oryginałem przez radcę prawnego powoda kopia wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego może stanowić na podstawie art. 485 § 1 pkt 1 w zw. z § 4 zd. 1 k.p.c. podstawę wydania nakazu zapłaty.