Postanowienie SN z dnia 8 grudnia 2008 r., sygn. V KK 332/08

Jedynym pryzmatem oceny dopuszczalności przekazania osoby ściganej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania są zatem przepisy art. 607p i 607r k.p.k. i tylko powołując się na przesłanki wymienione w tych przepisach wolno sądowi polskiemu odmówić wykonania nakazu.

Badanie europejskiego nakazu aresztowania przez pryzmat przesłanek jego wydania jest możliwe jedynie w bardzo wąskim zakresie i tylko w płaszczyźnie spełnienia przezeń warunków formalnych. Nawet jednak taka formalna kontrola nie może przebiegać w oparciu o przepis art. 607c k.p.k., lecz w oparciu o odpowiednie uregulowania prawa państwa wydającego nakaz, będące wynikiem implementacji do krajowego porządku prawnego tego państwa.

Z uzasadnienia:

„Postanowieniem z dnia 2 maja 2008 r., III Kop 93/08, Sąd Okręgowy w P. zdecydował o przekazaniu L. N. z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do Republiki Francuskiej na mocy europejskiego nakazu aresztowania wydanego w dniu 23 stycznia 2008 r. przez Prokuraturę przy Sądzie Drugiej Instancji w R. do sprawy numer 07/8500 z zastrzeżeniem, iż w razie skazania L. N. na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności, nastąpić musi powrotne przekazanie skazanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu wykonania kary pozbawienia wolności lub tego środka. W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd Okręgowy wskazał, że nie dopatrzył się w sprawie jakichkolwiek obligatoryjnych (art. 607p k.p.k.), ani fakultatywnych (art. 607r k.p.k.) podstaw odmowy wykonania nakazu.