Wyrok SN z dnia 14 listopada 2008 r., sygn. V KK 137/08

Kształtowanie przez sąd odwoławczy faktycznej podstawy rozstrzygnięcia, gdy konieczne były do tego wiadomości specjalne, bez posiłkowania się opinią biegłego, stanowiło rażące naruszenie art. 193 k.p.k.

Z uzasadnienia:

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Kasacja zasługiwała na uwzględnienie.

Rację miał skarżący, twierdząc, że obowiązkiem sądu odwoławczego było procesowe odniesienie się przed wydaniem wyroku do zgłoszonych przez obronę na etapie postępowania apelacyjnego wniosków dowodowych. Nierozważenie przez sąd ad quem postulatów dowodowych, sformułowanych w piśmie obrońcy z 8 października 2007 r. (k. 254-259), w płaszczyźnie wszystkich jednostek redakcyjnych art. 170 § 1 k.p.k. i art. 193 § 1 k.p.k. wypadało ocenić jako jaskrawe naruszenie prawa. Zbycie milczeniem wniosków dowodowych strony przed wyrokowaniem i negatywne ustosunkowanie się do nich dopiero w części motywacyjnej wyroku było postąpieniem ewidentnie wadliwym. Wprawdzie na postanowienie o oddaleniu wniosku dowodowego w trybie art. 170 § 3 k.p.k. zażalenie nie przysługuje (art. 459 § 1 k.p.k.), niemniej trudno zaprzeczyć, że wskazany wyżej brak reakcji organu procesowego na wnioski dowodowe we właściwym czasie i odpowiedniej formie mógł u ich autora wzbudzić poczucie niepewności i niejasności, mogące powstrzymać go przed podjęciem innych akcji obrończych, np. przed zgłoszeniem nowej inicjatywy dowodowej. W tym sensie teza skarżącego o rażącej obrazie prawa, która mogła mieć istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia, jawiła się jako zasadna, tym bardziej że jeden z wniosków dowodowych - o czym mowa niżej - okazał się trafny.