Postanowienie SN z dnia 28 kwietnia 2008 r. sygn. I KZP 5/08

Przekazanie sprawy sądowi właściwemu jest tylko następstwem stwierdzenia swej niewłaściwości w tym samym postanowieniu (art. 35 § 1 k.p.k.), które zawsze podlega zaskarżeniu (art. 35 § 3 k.p.k.), chyba że w tej kwestii orzekł Sąd Najwyższy (art. 426 § 2 k.p.k.).

Sąd Najwyższy - Izba Karna w Warszawie

na posiedzeniu w składzie:

Przewodniczący: Prezes SN Lech Paprzycki

Sędziowie: SN Krzysztof Cesarz (sprawozdawca), SN Waldemar Płóciennik

Protokolant: Anna Szczepańska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Krajowej Aleksandra Herzoga

w sprawie z zawiadomienia Stanisława G.

o przestępstwie z art. 231 § 1 k.k.

po rozpoznaniu, przekazanego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Rejonowy G.−P. 1 w G. postanowieniem z dnia 13 grudnia 2007 r., sygn. akt II Kp 231/07, zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„Czy postanowienie sądu rejonowego o przekazaniu według właściwości miejscowej sprawy zażalenia na postanowienie prokuratora o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego jest orzeczeniem sądu odwoławczego w rozumieniu art. 426 § 2 k.p.k., a jeżeli tak, to, czy na takie postanowienie sądu rejonowego służy zażalenie do przełożonego sądu okręgowego?”