Postanowienie SN z dnia 20 lutego 2008 r. sygn. V KK 300/07

Na podstawie (...) zeznań (świadka) oraz czasu, który upłynął od spożycia alkoholu przez (niego) do chwili jego przesłuchania, można przyjąć z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością, że nie był on wówczas trzeźwy. Zagadnienie to, nie może być jednak utożsamiane z przesłuchaniem w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi, jak to ujęła w kasacji obrona. Dostrzegać bowiem należy, że zakres stosowania art. 171 § 7 k.p.k. musi być przede wszystkim rozumiany poprzez wystąpienie zdarzeń opisanych w §5 tego przepisu. Zagadnienie podniesione przez obronę ma zupełnie inny charakter i należy je rozpatrywać jako problem zdolności świadka do odtworzenia zapamiętanych zdarzeń (czy szerzej, w ogóle zdolności do zapamiętania postrzeganych zdarzeń), nie zaś braku swobody wypowiedzi. W takiej zaś sytuacji problemem nie jest to, czy istnieje procesowa możliwość wykorzystania zeznań uzyskanych w takich warunkach, lecz ocena ich wiarygodności, a więc ocena dokonana w oparciu o art. 7 k.p.k.