Wyrok SN z dnia 23 stycznia 2008 r., sygn. II PK 125/07

1. Sąd powinien wypowiedzieć się w przedmiocie wniosku dowodowego strony. Jeżeli „przyjmuje” do akt dokument, to powinien określić sposób jego potraktowania (art. 217 i 236 k.p.c).

2. Sędzia, który brał udział w rozpoznaniu sprawy w pierwszej instancji na wstępnym etapie postępowania, ale nie wydał zaskarżonego apelacją orzeczenia, nie jest wyłączony z mocy ustawy od rozpoznania sprawy w drugiej instancji (art. 48 § 1 pkt 5 k.p.c).

Przewodniczący SSN Herbert Szurgacz, Sędziowie SN: Katarzyna Gonera (sprawozdawca), Roman Kuczyński.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 stycznia 2008 r. sprawy z powództwa Piotra B. przeciwko Bankowi H. w W. SA z siedzibą w W. o odszkodowanie, na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 13 grudnia 2006 r. [...]

1. oddalił skargę kasacyjną

2. zasądził od powoda Piotra B. na rzecz pozwanego Banku H. SA w W. kwotę 900 (dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie wyrokiem z 23 lutego 2006 r. [...] oddalił powództwo Piotra B. przeciwko Bankowi H. SA z siedzibą w W. o odszkodowanie.

Po ostatecznym sprecyzowaniu żądań pozwu, powód domagał się uznania za bezzasadne rozwiązania umowy o pracę dokonanego bez wypowiedzenia oraz zasądzenia odszkodowania z tytułu bezzasadnego rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia w wysokości 10.200 zł wraz z ustawowymi odsetkami, a także sprostowania świadectwa pracy. Jako podstawę prawną roszczeń wskazał art. 56 k.p.

Sąd Rejonowy ustalił, że powód był zatrudniony w pozwanym Banku w pełnym wymiarze czasu pracy na podstawie umowy o pracę na czas określony od 1 lipca 2001 r. do 2 stycznia 2002 r., która poprzedzona była umową na okres próbny od 1 kwietnia 2001 r. do 30 czerwca 2001 r. Zajmował stanowisko koordynatora do spraw personalizacji kart, otrzymując miesięczne wynagrodzenie, liczone jak ekwiwalent za urlop, w wysokości 3.617,56 zł. W dniu 10 września 2001 r. pracodawca rozwiązał z powodem umowę o pracę, bez zachowania okresu wypowiedzenia, na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p., podając jako przyczyny rozwiązania umowy posiadanie przez powoda poza terenem Banku dokumentacji w postaci kart kredytowych klientów oraz dyskietek komputerowych zawierających ważne informacje dotyczące klientów, a także posługiwanie się dokumentacją poza terenem Banku bez pozwolenia przełożonego, wbrew obowiązującym procedurom. Sąd ustalił, że do podstawowych obowiązków powoda należał nadzór., kontrolowanie procesu personalizacji kart, zapewnienie bezpieczeństwa procesu personalizacji, współpraca ze wszystkimi działami Banku włączonymi w proces personalizacji. Z racji pełnionej funkcji powód miał dostęp do danych osobowych klientów. Był zobowiązany do przestrzegania wewnętrznych zasad, przepisów, standardów ustalonych przez pracodawcę, w tym przepisów dotyczących poufnego charakteru informacji stanowiących własność pracodawcy. Wszystkim pracownikom Banku zabronione było dokonywanie kopiowania oprogramowania, korzystanie z nielegalnych kopii oprogramowania. Oprogramowanie napisane przez pracowników Banku podczas wykonywania obowiązków służbowych należało do Banku. Powód został zapoznany z powyższymi zasadami, zawartymi w dokumencie zatytułowanym „Polityka dotycząca oprogramowania i praw autorskich”, pod którym złożył podpis. Był ponadto zobowiązany do zachowania w poufności informacji, w których posiadanie wszedł w związku z pracą w Banku.