Wyrok SN z dnia 26 września 2008 r., sygn. II UK 383/07

Warunkiem niezbędnym do stwierdzenia częściowej niezdolności do pracy nie jest konieczność przekwalifikowania zawodowego, lecz jego niecelo­wość (art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i ren­tach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227).

Przewodniczący SSN Józef Iwulski, Sędziowie SN: Beata Gudowska (spra­wozdawca), Jerzy Kwaśniewski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 wrześ­nia 2008 r. sprawy z wniosku Piotra B. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecz­nych-Oddziałowi w W. o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, na skutek skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjne­go we Wrocławiu z dnia 28 czerwca 2007 r. [...]

oddalił skargę.

Uzasadnienie

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Okręgowy-Sąd Ubezpieczeń Spo­łecznych we Wrocławiu wyrokiem z dnia 27 września 2005 r. zmienił decyzję ZUS - Oddziału w W. z dnia 21 marca 2003 r. i przyznał Piotrowi B. dalsze prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy na trwałe. Ustalił, że ubezpieczony, z zawodu tokarz oraz mistrz mechanizacji rolnictwa z uprawnieniami do obsługi kombajnu typu „Bizon”, wskutek wypadku przy pracy w grudniu 1996 r. utracił widzenie w oku prawym i po uzyskaniu renty był zatrudniony jako magazynier, a następnie kierownik zakładu rolnego wykonujący prace biurowe i organizacyjne. Do jego obowiązków należały: dozór pracowników, ustalanie planu prac traktorzystów i pracowników warsztatu, przyjmowanie od pracowników zgłoszeń i zamawianie części do maszyn rolniczych oraz pojazdów mechanicznych. Czynności tych podjął się bez przekwalifikowania w formie dodatkowego wykształcenia lub przygotowania zawodowego. Na podstawie opinii biegłego sądowego lekarza okuli­sty Sąd ustalił, że jednooczność uniemożliwia ubezpieczonemu wykonywanie pracy traktorzysty, którą wykonywał przed wypadkiem oraz wykonywanie innych prac fi­zycznych, a także nie może pracować jako rolnik ani w wyuczonym zawodzie toka­rza. Przyjął to za przesłankę utrzymywania się jego niezdolności do pracy, wobec której wykonywanie pracy kierownika zakładu rolnego, częściowo tylko zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami, nie podważało istnienia znacznej utraty zdolności do pracy.