Wyrok SN z dnia 8 marca 2007 r. sygn. I KZP 30/06

1. W sytuacji, gdy w apelacji - wniesionej na niekorzyść przez podmiot profesjonalny - kwestionuje się prawidłowość ustalenia zachowania wyczerpującego znamiona przestępstwa niebędącego przedmiotem zarzutu w rozpoznawanej sprawie, lecz zachowania, którego ustalenie stanowi element podstawy rozstrzygnięcia w sprawie, dopuszczalne jest podnoszenie zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych także wtedy, gdy kwestionuje się nie tyle ustalenia faktyczne przesądzające o tym, że oskarżony danego zachowania się dopuścił, ale ocenę prawną, która doprowadziła do przyjęcia, że zachowanie to wyczerpywało znamiona przestępstwa.

2. Nie może być uznany za sprawcę przestępstwa określonego w art. 265 § 1 k.k. ten, kto udostępnia informacje niejawne w granicach określonych jego prawami i obowiązkami.

Przewodniczący: sędzia SN P. Hofmański (sprawozdawca).

Sędziowie SN: D. Rysińska (współsprawozdawca), R. Sądej (współsprawozdawca).

Prokurator Prokuratury Krajowej: A. Herzog.

Sąd Najwyższy w sprawie Antoniego K., oskarżonego z art. 231 § 1 i art. 233 § 1 k.k., po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 8 marca 2007 r, apelacji wniesionej przez prokuratora na niekorzyść oskarżonego od wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 13 marca 2006 r,

uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w K. do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w K. z dnia 13 marca 2006 r., Antoni K. został uniewinniony od zarzutu popełnienia przestępstwa składania fałszywych zeznań mających służyć za dowód w postępowaniu przygotowawczym, prowadzonym przez Prokuraturę Okręgową w K., zakwalifikowanego w akcie oskarżenia z art. 233 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., a także przestępstwa polegającego na niedopełnieniu, w różny sposób, obowiązku zawiadomienia prokuratury o ujawnieniu przez Zbigniewa S. tajemnicy państwowej, to jest od przestępstwa określonego w art. 231 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Wyrok uniewinniający oparty został na założeniu, że oskarżony nie może odpowiadać karnie za żadne z przestępstw zarzucanych mu w akcie oskarżenia, ponieważ chroni go pozaustawowy kontratyp działania we własnej obronie. Sąd Rejonowy uznał bowiem, że Antoni K. dopuścił się niezarzucanego mu aktem oskarżenia przestępstwa ujawnienia tajemnicy państwowej określonego w art. 265 § 1 k.k. i w związku z tym, gdyby zeznał prawdę, a ponadto zawiadomił organy ścigania o nielegalnym ujawnieniu informacji stanowiących tajemnicę państwową, donosiłby w istocie na samego siebie. Wymaganie od niego takiego zachowania stałoby w sprzeczności ze stanowiącą jedną z podstawowych gwarancji prawa do obrony zasadą