Wyrok SN z dnia 14 lutego 2007 r., sygn. III SK 19/06

Decyzja wydana przez Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w try­bie tak zwanej samokontroli powinna rozstrzygać o całości odwołania. Jeżeli Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej uznał jedynie częściowo odwołanie od decyzji zaskarżonej w całości, wówczas wydaje nową decyzję, w której uchyla lub zmienia zaskarżoną decyzję w całości.

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Zbigniew Myszka, Andrzej Wróbel (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 lutego 2007 r. sprawy z odwołania Telekomunikacji Polskiej SA w Warszawie od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z udziałem „M.T” SA w W. o ustalenie treści umowy, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apela­cyjnego w Warszawie z dnia 25 lipca 2006 r. [...]

1. oddalił skargę kasacyjną,

2. zasądził od Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej na rzecz Teleko­munikacji Polskiej SA kwotę 270 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyj­nego.

Uzasadnienie

Decyzją [...] z dnia 18 października 2002 r. Prezes Urzędu Regulacji Teleko­munikacji i Poczty (dalej jako URTiP lub Prezes Urzędu) na podstawie art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. Prawo telekomunikacyjne oraz z art. 108 § 1 k.p.a. po rozpoznaniu wniosku SM M. SA z dnia 20 grudnia 2001 r. ustalił warunki połączenia sieci telekomunikacyjnych oraz zasad rozliczeń z tytułu wzajemnego korzystania z sieci telekomunikacyjnych pomiędzy SM M. SA w W. a Telekomunikacją Polską SA w Warszawie (dalej jako TP SA lub powódka) w zakresie dostępu do sieci Internet i transmisji danych zgodnie z § 1 - § 21 oraz załącznikami Nr 1 - Technicznym i Nr 2 - Finansowym oraz nadał jej rygor natychmiastowej wykonalności.

Od decyzji Prezesa URTiP odwołanie wniosła TP SA. W odwołaniu zarzu­ciła:1) naruszenie prawa materialnego, to jest art. 2 Konstytucji przez nałożenie na powódkę obowiązków sprzecznych z zasadą demokratycznego państwa prawnego; 2) naruszenie art. 35 ustęp 1 Prawa telekomunikacyjnego, które miało wpływ na wynik sprawy, przez ustalenie zaskarżoną decyzją cen usług telekomunikacyjnych świadczonych abonentom; 3) naruszenie art. 80 ust. 1 pkt 2 i art. 150 ust. 1 Prawa telekomunikacyjnego oraz przepisu § 9 ustęp 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 9 wrze­śnia 1999 r. w sprawie ogólnych warunków przyłączenia sieci telekomunikacyjnej oraz zasad rozliczeń, przez błędne zastosowanie tego przepisu, pomimo że jako sprzeczny z art. 80 ust. 1 pkt 2 Prawa telekomunikacyjnego nie obowiązuje z mocy art. 150 ust. 1 Prawa telekomunikacyjnego; 4) naruszenie § 9 ust. 1 pkt 3 tego rozpo­rządzenia, polegające na błędnym założeniu, że w przedmiotowym postępowaniu nie było możliwości ustalenia kosztów powódki wynikających z przyjęcia dodatkowego ruchu telekomunikacyjnego, z uwzględnieniem proporcjonalnego udziału kosztów pośrednich i ogólnego zarządu; 5) naruszenie prawa materialnego, to jest art. 78 ust. 2 pkt 6a i pkt 7 w związku z art. 84 ust. 2 Prawa telekomunikacyjnego przez nieza­warcie w decyzji o połączeniu sieci zastępującej umowę ustaleń dotyczących postę­powania w przypadku zmian treści umowy oraz warunków rozwiązania umowy; 6) naruszenie przepisów postępowania, to jest art. 7 k.p.a., przez niewyjaśnienie stanu faktycznego w postępowaniu oraz art. 108 § 1 k.p.a. polegające na błędnym przyję­ciu, iż w przedmiotowym postępowaniu zaistniały przesłanki do nadania decyzji rygo­ru natychmiastowej wykonalności.