Wyrok SN z dnia 17 stycznia 2007 r., sygn. I UK 225/06

Umowa między Rzecząpospolitą Polską i Republiką Czechosłowacką o ubezpieczeniu społecznym, podpisana w Warszawie dnia 5 kwietnia 1948 r. (Dz.U. z 1949 r. Nr 6, poz. 34 ze zm.) nie reguluje spraw ubezpieczenia społecznego osób prowadzących pozarolniczą działalność. Powstanie obowiązku ubezpieczenia obywateli czeskich prowadzących na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej pozarolniczą działalność w okresie do dnia 1 maja 2004 r. reguluje art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 ze zm.). W okresie po dniu 1 maja 2004 r. sytuację tych osób należy ocenić z punktu widzenia przepisów prawa właściwego, zamieszczonych w rozporządzeniu Rady (EWG) Nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i do członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (Dz.U.UE Polskie wydanie specjalne 2004 Rozdział 05, Tom 01, s. 35).

Przewodniczący SSN Zbigniew Hajn,

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Herbert Szurgacz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 stycznia 2007 r. sprawy z odwołania Kazimira G. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w B.-B. o objęcie ubezpieczeniem społecznym, na skutek skargi kasacyjnej ubezpieczonego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 23 lutego 2006 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Katowicach do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasa­cyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 7 lipca 2004 r. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Bielsku-Białej oddalił odwołanie Kazimira G. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w B.-B. z dnia 12 marca 2004 r., stwierdzającej, że Kazimir G. od dnia 1 stycznia 2003 r. podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu z tytułu prowadzenia na obszarze Rze­czypospolitej Polskiej działalności gospodarczej jako wspólnik jednoosobowej Spółki z o.o. „D.P.”. Sąd Okręgowy ustalił, iż odwołujący się prowadził od dnia 12 lipca 1999 r. działalność gospodarczą jako jeden z trzech wspólników Spółki z o. o. W. Od dnia 22 grudnia 1999 r. po wykupieniu udziałów pozostałych wspólników wnioskodawca prowadzi Spółkę pod nową nazwą D.P. z siedzibą w C., jest jedynym wspólnikiem i pełni obowiązki prezesa zarządu. Zdaniem Sądu - wbrew stanowisku odwołującego się - obowiązek ubezpieczenia społecznego obywateli państw obcych został wyraźnie określony w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, który określa w jakich sytuacjach obywatele państw obcych nie podlegają obowiązkowi ubezpieczenia społecznego. Sytuacje wskazane w tym prze­pisie nie odnoszą się do odwołującego się. W ocenie Sądu podlega on ubezpiecze­niu społecznemu określonemu w art. 6 ust. 1 pkt 5 w związku z art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych jako wspólnik jednoosobowej spółki z o.o.