Uchwała SN z dnia 7 grudnia 2007 r. sygn. III CZP 120/07

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Józef Frąckowiak (przewodniczący)

SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)

SSA Michał Kłos

Protokolant Bożena Kowalska

w sprawie z powództwa Ewy M i Macieja M

przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Województwo Pe i Zarząd Województwa P

o zapłatę,

po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym

w dniu 7 grudnia 2007 r.,

zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy w Ł

postanowieniem z dnia 27 lipca 2007 r.,

„Czy na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy - prawo łowieckie z dnia 13 października 1995 r. (tekst jedn. Dz.U. z 2005 r., Nr 127, poz. 1066 z późn. zm.) Skarb Państwa ponosi odpowiedzialność za szkody inne niż określone w art. 46 ust. 1 pkt 1 tegoż prawa, wyrządzone przez zwierzęta łowne objęte całoroczną ochroną?”

podjął uchwałę:

Na podstawie art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (jedn. tekst: Dz.U. z 2005 r. Nr 127, poz. 1066 ze zm.) Skarb Państwa odpowiada tylko za szkody określone w art. 46 ust. 1 tej ustawy.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 26 marca 2007 r. zasądził od Skarbu Państwa - Zarządu Województwa P na rzecz Ewy i Macieja M kwotę 16 014,80 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 18 maja 2006 r.

W dniu 29 sierpnia 2005 r. około godziny 5 na drodze nr 61 pomiędzy miejscowościami G a K prowadzony przez powoda samochód zderzył się z łosiem, zwierzęciem - według rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 11 marca 2005 r. w sprawie ustalenia gatunków zwierząt łownych (Dz. U. nr 45, poz. 433) - łownym (§1 pkt 1 lit. a), podlegającym jednak na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 16 marca 2005 r. w sprawie określenia okresów polowań na zwierzęta łowne (Dz. U, nr 48, poz. 459) - jako jedyne zwierzę łowne - całorocznej ochronie (§1 ust. 5). Wypadek nastąpił na odcinku drogi, który był granicą obwodów łowieckich polnych dzierżawionych przez Koło Łowieckie „B” w Ł. Na odcinku tym nie było znaków ostrzegawczych „uwaga dzikie zwierzęta”, co jednak nie wynikało z zaniedbań zarządcy drogi, ponieważ odcinek ten znajdował się poza ostoją zwierzyny i nie przebiegał przez trasę tradycyjnych jej wędrówek. W wyniku wypadku uszkodzeniu uległ samochód, a powodowie doznali obrażeń ciała.