Wyrok SN z dnia 18 stycznia 2006 r., sygn. V CSK 60/05

W przypadku świadczeń ratujących życie lub zdrowie obowiązek ich finansowania nie powinien spoczywać na zakładach opieki zdrowotnej. Na podmiotach tych ciąży obowiązek udzielenia świadczeń tego rodzaju również w sytuacji braku środków na ich finansowanie. Trudnym a wręcz niemożliwym do wykonania zadaniem byłoby wprowadzenie systemu reglamentacji tych świadczeń w sytuacji wyczerpania ustalonych w umowach limitów ich finansowania. Należy uznać, że koszty świadczeń udzielonych ubezpieczonym w warunkach przymusu ustawowego nałożonego na świadczeniodawców powinny być pokryte ze środków publicznych, którymi zarządzały Kasy Chorych.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Stanisław Dąbrowski (przewodniczący)

SSN Marian Kocon

SSN Zbigniew Strus (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w C. przeciwko Narodowemu Funduszowi Zdrowia w W. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 18 stycznia 2006 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 9 lutego 2005 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Apelacyjnemu w K. do ponownego rozpoznania i  rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powodowy Wojewódzki Szpital Zespolony Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w C. po ograniczeniu powództwa, wystąpił przeciwko Regionalnej Kasie Chorych w K., której następcą prawnym jest Narodowy Fundusz Zdrowia, o zapłatę kwoty 645.100 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 15 czerwca 2002 r. Żądanie powoda oparte było na twierdzeniu, że w    roku 2000 wykonał na rzecz ubezpieczonych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego świadczenia  zdrowotne ponad limity przyjęte  w   umowach łączących strony. Strona powodowa podnosiła, że przedmiotowe świadczenia należały do kategorii świadczeń koniecznych dla ratowania życia i  zdrowia pacjentów.