Wyrok SN z dnia 1 lutego 2006 r. sygn. II KK 127/05

1. Oceny gravamen należy dokonywać z uwzględnieniem całej regulacji prawnej dotyczącej sytuacji skazanego, a nie tylko z punktu widzenia ustawowych zagrożeń. Skoro obrońca starał się wykazać, że na skutek błędnie przyjętej konstrukcji prawnej przekreślono możliwość umorzenia postępowania (choćby częściowego), to jest to działanie oczywiście korzystne dla skazanego, w swych konsekwencjach nieporównanie dalej sięgające, niż tylko implikacje ustawowo określonych granic kary.

2. Warunek jakim jest przesłanka "z góry powziętego zamiaru" nie tylko nie został uwzględniony w opisie przypisanego skazanemu przestępstwa, ale całkowicie go pominięto także w uzasadnieniach wyroków Sądów obu instancji. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na jakiekolwiek dorozumiane czy domniemywane przyjmowanie działania w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Wręcz przeciwnie, Sąd pierwszej instancji poszczególne włamania opisywał jako całkowicie odrębne zdarzenia, nie wskazując na jakiekolwiek ich powiązanie. Sąd Apelacyjny niczego w tej mierze nie zmienił ani nie uzupełnił. W tej sytuacji nie można odmówić słuszności argumentacji, podnoszącej zarzut rażącego naruszenia art. 12 k.k. nie tylko w płaszczyźnie jego niewłaściwego zastosowania do dokonanych ustaleń faktycznych, ale także od strony braku ustalenia w zaskarżonym wyroku jego konstytutywnych warunków.