Postanowienie SN z dnia 24 lutego 2006 r. sygn. I KZP 52/05

Jeżeli w ustawie wskazano, że orzekanie co do określonego czynu następuje na podstawie przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, to czyn taki zawsze jest wykroczeniem, a więc także wówczas, gdy jest zagrożony karą grzywny wyższą niż 5.000 złotych.

Przewodniczący: sędzia SN S. Zabłocki.

Sędziowie SN: P. Hofmańsk, W. Płóciennik (sprawozdawca).

Prokurator Prokuratury Krajowej: A. Herzog.

Sąd Najwyższy w sprawie Piotra B., po rozpoznaniu przedstawionego na podstawie art. 441 § 1 k.p.k. przez Sąd Okręgowy w O., postanowieniem z dnia 21 października 2005 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„Czy czyn opisany w art. 34 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych (Dz. U. 04. 92. 881) stanowi wykroczenie w rozumieniu art. 1 § 1 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 173, poz. 1808) -Kodeks wykroczeń ?”

postanowił odmówić podjęcia uchwały.

UZASADNIENIE

Zagadnienie prawne przedstawione Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia sformułowane zostało przez Sąd Okręgowy w O. w następującym układzie procesowym.

W dniu 5 sierpnia 2005 r. do Sądu Rejonowego w O. wpłynął podpisany przez funkcjonariusza Komendy Miejskiej Policji w O. wniosek o ukaranie w postępowaniu zwyczajnym Piotra B. obwinionego o to, że w okresie od dnia 8 czerwca 2005 r. do dnia 11 lipca 2005 r, w O. prowadząc działalność handlową w firmie SIL BUD „Piotr B.” wprowadził do obrotu wyroby budowlane w postaci 1686 sztuk cegły pełnej ZMB 25 x 12 x 6,6 - nienadające się do stosowania przy wykonywaniu robót budowlanych oraz na przedmiotowym wyrobie, który nie spełnia wymagań określonych w ustawie o wyrobach budowlanych, umieścił znak budowlany, tj. o wykroczenie z art. 34 ust. 1 i 34 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o wyrobach budowlanych.