Wyrok SN z dnia 6 marca 2006 r. sygn. II PK 215/05

Członek korpusu służby cywilnej nie traci prawa do odprawy emerytalnej na podstawie art. 87 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz.U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483 ze zm.) tylko z tego powodu, że otrzymał odprawę rentową w związku z poprzednim zatrudnieniem poza służbą cywilną.

Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar

Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 marca 2006 r. sprawy z powództwa Marii K. przeciwko Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Z.G. o zapłatę, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze z dnia 14 czerwca 2005 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Powódka Maria K. wniosła o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa -Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w Z.G. kwoty 10.063,90 zł tytułem uzupełnienia odprawy emerytalnej. W uzasadnieniu podała, że z dniem 31 stycznia 2003 r. rozwiązała stosunek pracy w związku z przejściem na emeryturę uzyskując z tego tytułu prawo do odprawy w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia. Pracodawca odmówił jej jednak wyrównania odprawy powołując się na to, że w poprzednim zakładzie pracy, w 1995 r. otrzymała jednomiesięczną odprawę z tytułu przejścia na rentę. Powódka domagała się zatem uzupełnienia odprawy w zakresie wynagrodzenia pięciomiesięcznego.

Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2005 r. Sąd Rejonowy w Zielonej Górze zasądził od pozwanego na rzecz powódki żądaną w pozwie kwotę 10.063,90 zł, umorzył postępowanie w pozostałej części, w części zasądzającej kwotę 2.012,78 zł nadał wy-rokowi rygor natychmiastowej wykonalności. Wyrok wydano w oparciu o następujące ustalenia faktyczne. Powódka od dnia 1 kwietnia 1993 r. była zatrudniona w Biurze Planowania Przestrzennego i Projektowania w Z.G. Decyzją ZUS Oddziału w Z.G. z dnia 20 lutego 1995 r. została jej przyznana renta inwalidzka II grupy (na czas określony, począwszy od dnia 1 października 1994 r.). W okresie od 1 października 1994 r. do 31 grudnia 1994 r. renta była zawieszona z uwagi na brak informacji o osiąganym w tym czasie dochodzie. Z dniem 28 lutego 1995 r. ówczesny zakład pracy powódki - Biuro Planowania Przestrzennego i Projektowania w Z.G. rozwiązał z nią umowę o pracę wskazując, że następuje to w związku z przejściem na rentę. W dniu 1 marca 1995 r. powódce została wypłacona jednomiesięczna odprawa rentowa. Tego samego dnia powódka ponownie została zatrudniona przez Biuro Planowania Przestrzennego i Projektowania w Z.G. na podstawie umowy o pracę w wymiarze 3/4 etatu na czas nieokreślony. W dniu 1 czerwca 1995 r. powódka i Biuro Planowania Przestrzennego i Projektowania w Z.G. zawarli umowę o pracę na czas nieokreślony w wymiarze 7/8 etatu. Pismem z dnia 6 lutego 1997 r. Dyrekcja Okręgowa Dróg Publicznych w Z.G. zwróciła się do Biura Planowania Przestrzennego i Projektowania w Z.G. o wyrażenie zgody na przejście powódki do tego zakładu pracy. Z dniem 10 lutego 1997 r. powódka przestała pracować w Biurze Planowania Przestrzennego i Projektowania w Z.G. na mocy porozumienia stron. W tym samym dniu powódka zawarła umowę o pracę z pozwanym, w wymiarze 7/8 etatu. Pracę u pozwanego rozpoczęła 11 lutego 1997 r. Decyzją z dnia 16 stycznia 1998 r. ZUS Oddziału w Z.G. zawiesił powódce prawo do renty od dnia 1 lutego 1998 r. na jej wniosek, z uwagi na przekroczenie progu dochodu. Decyzją z dnia 23 czerwca 1998 r. powódka została pozbawiona prawa do renty (od dnia 1 lipca 1998 r.) w związku z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS, który stwierdził, że jest ona zdolna do pracy. Z dniem 31 stycznia 2003 r. umowa o pracę powódki została rozwiązana na mocy porozumienia stron z uwagi na przejście powódki na emeryturę. Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki wynosiło 2.012,78 zł.