Wyrok SN z dnia 20 czerwca 2006 r., sygn. III SK 7/06

Obligatoryjne postanowienia umowy o kredyt konsumencki (art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim, Dz.U. Nr 100, poz. 1081 ze zm.) powinny być w umowie uzgodnione wyraźnie, wyczerpująco i bez­pośrednio, a nie przez odesłanie do informacji zawartych we wzorcach umow­nych, regulaminach lub inaczej nazwanych ogólnych warunkach stosowanych przy zawieraniu umów kredytowych.

Konsument ma prawo do kompletnej i jednoznacznej informacji w sprawach mających istotne znaczenie dla zabezpieczenia jego interesu praw­nego w warunkach globalizacji (masowości) obrotu prawnego i wielości ofert na rynku, które nie zawsze posługują się prawdziwymi i pełnymi informacjami, a niekiedy wprowadzają w błąd lub w sposób ukryty godzą w indywidualny i zbiorowy interes konsumentów.

Zakazane jest posługiwanie się w obrocie prawnym postanowieniami wzorów umów wpisanych do rejestru jako niedozwolone przez wszystkich i przeciwko wszystkim kontrahentom występującym w stosunkach prawnych określonego rodzaju.

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski, Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Zbigniew Myszka (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 czerwca 2006 r. sprawy z odwołania G. Banku SA w K. przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o ochronę zbiorowych interesów konsumentów, na sku­tek skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 2 grudnia 2005 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 2 grudnia 2005 r., po rozpo­znaniu sprawy z odwołania G. Banku SA w K. przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o ochronę zbiorowych interesów konsumentów, na sku­tek apelacji złożonych przez obie strony procesu od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Warszawie z dnia 7 marca 2005 r. sprosto­wał z urzędu wyrok Sądu pierwszej instancji w ten sposób, że w miejsce słów „po­wództwa” i „powództwo” użytych w komparycji i w punkcie 4 sentencji wpisał odpo­wiednio „odwołania” i „odwołanie”. Sąd Apelacyjny zmienił też zaskarżony wyrok Sądu pierwszej instancji w ten sposób, że w punkcie 1 oddalił odwołanie o zmianę punktu III decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z dnia 20 listopada 2003 r. w zakresie, w jakim orzeczono w tym punkcie zaskarżonego wyro­ku; w punkcie 2 w ten sposób, że oddalił odwołanie o zmianę punktu VI zaskarżonej decyzji w zakresie w jakim orzeczono w tym punkcie zaskarżonego wyroku; w punk­cie 3 w ten sposób, że zasądził od G. Banku SA w K. na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, a także oddalił apelację G. Banku SA w K. i zasądził od niego na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwotę 270 zł tytułem kosztów procesu za drugą instancję i nakazał pobranie od G. Banku SA w K. na rzecz Skarbu Pań­stwa kwoty 1.000 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.