Wyrok SN z dnia 11 kwietnia 2006 r., sygn. I UK 144/05

W razie braku podstaw do zastosowania art. 2 ust. 4 albo art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 r. o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektó­rych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. Nr 68, poz. 436) dodatek kombatancki i ryczałt energetyczny przewi­dziane w ustawie z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (jedno­lity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 ze zm.) nie mogą zostać przywrócone (nie są wypłacane) za okres przypadający przed pierwszym dniem miesiąca, w którym został zgłoszony stosowny wniosek w organie rentowym (art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.).

Przewodniczący Prezes SN Walerian Sanetra (sprawozdawca), Sędziowie SN: Teresa Flemming-Kulesza, Katarzyna Gonera.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2006 r. sprawy z odwołania Mieczysławy K. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w O. o dodatek kombatancki i ryczałt energetyczny od 1 lipca 1993 r., na skutek kasacji ubezpieczonej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 27 maja 2004 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

W imieniu wnioskodawczyni Mieczysławy K. wniesiona została kasacja od wy­roku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 27 maja 2004 r. [...], którym Sąd ten oddalił jej apelację od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie z dnia 28 stycznia 2004 r. [...].

Sąd pierwszej instancji oddalił odwołanie wnioskodawczyni od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w O. z dnia 29 lipca 2003 r., którą Zakład ten przyznał jej dodatek kombatancki i ryczałt energetyczny od 1 lipca 2003 r. Sąd ten ustalił, że organ rentowy decyzją z dnia 16 stycznia 1979 r. przyznał wnioskodaw­czyni prawo do renty inwalidzkiej, zaś decyzją z dnia 9 stycznia 1981 r. prawo do emerytury. Przy określaniu wysokości emerytury staż pracy wyliczony został na 26 lat i 12 dni; uwzględniono w nim przy tym okres walki zbrojnej o utrwalenie władzy ludo­wej (od 18 lipca 1945 r. do 15 maja 1947 r.), z tytułu którego wnioskodawczyni pobierała dodatek kombatancki. W związku z tym, że w dniu 4 czerwca 1993 r. do organu rentowego wpłynęła decyzja Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Re­presjonowanych o pozbawieniu wnioskodawczyni uprawnień kombatanckich decyzją z dnia 21 czerwca 1993 r. organ rentowy wstrzymał wnioskodawczyni wypłatę świadczeń wynikających z uprawnień kombatanckich. Natomiast decyzją z dnia 23 grudnia 1996 r. - w związku z wpłynięciem decyzji Kierownika Urzędu do Spraw Kombatan­tów i Osób Represjonowanych z dnia 30 czerwca 2003 r. o uchyleniu wcześniejszej decyzji i zmianie tytułu uprawnień kombatanckich - przyznał wnioskodawczyni prawo do świadczenia pieniężnego przewidzianego za deportację do pracy przymusowej w okresie od kwietnia 1944 r. do stycznia 1945 r. Z decyzji Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wynikało, że został uznany okres służby wnioskodawczyni w organizacji niepodległościowej „Jeszcze Polska nie zginęła” od czerwca 1943 r. do marca 1944 r. oraz że zachowano okres działalności kombatanckiej przyznanej przez Związek Bojowników o Wolność i Demokrację od 18 lipca 1945 r. do 15 maja 1947 r.