Wyrok SN z dnia 24 stycznia 2006 r., sygn. I UK 116/05

Renta rodzinna nie przysługuje dziecku, które stało się całkowicie nie­zdolne do pracy i samodzielnej egzystencji po upływie okresów wskazanych w art. 68 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.).

Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski,

Sędziowie SN: Maria Tyszel (spra­wozdawca), Małgorzata Wrębiakowska-Marzec.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2006 r. sprawy z odwołania Ewy B. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w Ł. o rentę rodzinną, na skutek kasacji odwołującej się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 4 lutego 2005 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi, wyrokiem z 5 marca 2004 r. [...] oddalił odwołanie Ewy B. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w Ł. z 30 września 2003 r., odmawiającej jej prawa do renty ro­dzinnej po zmarłym ojcu Andrzeju B. Sąd ten ustalił, że wnioskodawczyni (urodzona w dniu 20 listopada 1968 r.) orzeczeniem Obwodowej Komisji Lekarskiej do spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia z 13 października 1995 r. została zaliczona na stałe do pierwszej grupy inwalidów od 4 lutego 1995 r., jest uprawniona do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy wraz z dodatkiem pielęgnacyjnym i uznał, że skoro inwalidą pierwszej grupy stała się po ukończeniu dwudziestego piątego roku życia, to nie spełnia warunków do nabycia prawa do renty rodzinnej po zmarłym ojcu, przewi­dzianych w art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm., zwanej dalej „ustawą o FUS”).