Postanowienie SN z dnia 24 lutego 2006 r. sygn. III CZP 91/05

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Tadeusz Ereciński (przewodniczący)

SSN Mirosław Bączyk

SSN Jan Górowski

SSN Marian Kocon

SSN Krzysztof Pietrzykowski

SSN Zbigniew Strus (sprawozdawca)

SSN Dariusz Zawistowski

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej

w dniu 24 lutego 2006 r.,

przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszyn,

na skutek zagadnienia prawnego przedstawionego

przez Rzecznika Ubezpieczonych

z dnia 5 sierpnia 2005 r., RU/223/05/A1D,:

„Czy na podstawie przepisów art. 13 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK w związku z art. 361 i 363 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.) zakład ubezpieczeń wypłacając odszkodowanie z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych może:

1. pomniejszyć je o różnicę między wartością nowych części potrzebnych do jego naprawy a wartością wynikającą ze stopnia ich zużycia (tzw. amortyzację, urealnienie wartości części czy merkantylny ubytek wartości) ?

2. ograniczyć poszkodowanym prawo do wyboru rodzaju części zamiennych potrzebnych do naprawy pojazdu ?”

odmawia podjęcia uchwały.

Uzasadnienie

Rzecznik Ubezpieczonych wnosił o podjęcie uchwały przez Sąd Najwyższy powołując się na przepisy art. 60 § 2 ustawy z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym oraz art. 28 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz Rzeczniku Ubezpieczonych (Dz.U. Nr 124, poz. 1153) - obowiązujący do dnia 17 sierpnia 2005 r. Według art. 60 § 1 i 2 ustawy o Sądzie Najwyższym, Rzecznik Ubezpieczonych może przedstawić Sądowi Najwyższemu wniosek o rozstrzygnięcie w składzie siedmiu sędziów rozbieżności w wykładni prawa, natomiast na podstawie art. 28 mógł występować również o wyjaśnienie przepisów prawnych budzących wątpliwości.

W uzasadnieniu wniosku znajdują się stwierdzenia nawiązujące do każdej z przytoczonych podstaw. Rzecznik wskazał, że w praktyce likwidacji szkód występują rozbieżności w stosowaniu przez ubezpieczycieli - i sporadycznie w orzecznictwie sądów powszechnych, przepisów art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz.1152 ze zm.) oraz art. 361 i 363 k.c.