Wyrok SN z dnia 2 grudnia 2005 r. sygn. V KK 162/05

Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał już, że zasady in dubio pro reo nie można rozumieć jako swoistego uproszczonego traktowania wątpliwości. Nie ma więc ona zastosowania w sytuacji, gdy wątpliwości są rezultatem niedokładnego i nieprecyzyjnego postępowania dowodowego, kiedy to organ procesowy powinien z urzędu uzupełnić to postępowanie, aby ustalić fakty zgodnie z ich rzeczywistym przebiegiem i wyjaśnić nasuwające się w tym zakresie wątpliwości, a nie sięgać po regułę in dubio pro reo (por. wyrok SN z 16 stycznia 1974 r., OSNKW 5/1974, poz. 97). Reguła ta znajduje zastosowanie dopiero wówczas, gdy zostały wyczerpane wszystkie możliwości poznawcze w postępowaniu.