Postanowienie SN z dnia 4 stycznia 2005 r. sygn. V KK 388/04

Opinia prywatna, czyli pisemne opracowanie zlecone przez uczestnika postępowania, a nie przez uprawniony organ procesowy, nie jest opinią w rozumieniu art. 193 k.p.k. w zw. z art. 200 § 1 k.p.k., i nie może stanowić dowodu w sprawie.

Opinia opracowana na zlecenie uczestnika postępowania, przedstawiona przez niego sądowi, stanowi jego oświadczenie zawierające informację o dowodzie złożoną na podstawie art. 453 § 2 k.p.k., podlegające ujawnieniu w trybie przewidzianym przez ten przepis.

Przewodniczący: sędzia SN K. Cesarz.

Sąd Najwyższy na posiedzeniu bez udziału stron (art. 535 § 2 k.p.k.), w dniu 4 stycznia 2005 r., po rozpoznaniu sprawy Krzysztofa P. skazanego za przestępstwo określone w art. 177 § 2 k.k., z powodu kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego od wyroku Sądu Okręgowego w Z. z dnia 27 kwietnia 2004 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Z. z dnia 19 grudnia 2003 r., na podstawie art. 535 § 2 k.p.k. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k. i art. 518 k.p.k.

postanowił oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną (...).

Z uzasadnienia :

Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2003 r., Sąd Rejonowy w Z. uznał Krzysztofa Pt. za winnego tego:

I. że w dniu 11 września 2002 r. w Z. kierował samochodem osobowym marki Seat Ibiza pomimo orzeczonego w dniu 12 sierpnia 2002 r. przez Sąd Rejonowy w Z., zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, dla których wymagane jest posiadanie uprawnień kategorii „B”, na okres jednego roku, i na podstawie art. 244 k.k. skazał oskarżonego na 6 miesięcy pozbawienia wolności;

II. że w czasie i miejscu jak wyżej kierując samochodem naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, w ten sposób, że nie zachował szczególnej ostrożności podczas zbliżania się do wyznaczonego przejścia dla pieszych oraz ominął pojazd, który zatrzymał się na prawym pasie ruchu w celu ustąpienia pierwszeństwa pieszym znajdującym się na jezdni, w wyniku czego potrącił przechodzącą z prawej strony jezdni na lewą pieszą Elżbietę C., która doznała obrażeń ciała realnie zagrażających jej życiu w postaci urazu czaszkowo-mózgowego z następowym stłuczeniem mózgu i krwotokiem podpajęczynówkowym, w następstwie których zmarła w dniu 16 września 2002 r., i na podstawie art. 177 § 2 k.k. skazał oskarżonego na 3 lata pozbawienia wolności. (...)