Wyrok SN z dnia 16 listopada 2005 r. sygn. III KK 250/05

Art. 374 § 1 k.p.k. statuuje obowiązkową obecność oskarżonego na rozprawie głównej. Wyjątek od owej zasady przewiduje art. 376 § 2 k.p.k., jeśli oskarżony po złożeniu wyjaśnień, zawiadomiony o terminie rozprawy odroczonej lub przerwanej nie stawił się na rozprawie bez usprawiedliwienia.

Wspomnieć trzeba, że art. 139 § 1 k.p.k. nie ma zastosowania do oskarżonego pozbawionego wolności, nawet jeśli o tego rodzaju zmianie swojej sytuacji życiowej nie powiadomił sądu. W konsekwencji zaś tego poglądu doręczenie wezwania na rozprawę w trybie art. 133 § 1 i 2 k.p.k. nie może być uznane za prawidłowe. W tego rodzaju sytuacji, w odniesieniu do realiów sprawy niniejszej, jako zasadna jawi się konstatacja, że warunki określone w art. 376 § 2 k.p.k. nie zostały spełnione. Pozbawionemu bowiem wolności oskarżonemu Z. N. w żadnym razie nie można przypisać, iż nie stawił się na rozprawie bez usprawiedliwienia, z własnej woli, skoro nie mógł przecież swobodnie dysponować swoją osobą. Dodatkowo trzeba mieć na uwadze, iż w ogóle nie miał informacji o terminie rozprawy.