Uchwała SN z dnia 17 lutego 2005 r. sygn. II PZP 1/05

Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Beata Gudowska, Barbara Wagner

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszyn, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2005 r. sprawy z powództwa Piotra Ł. przeciwko „E." SA w T. o sprostowanie świadectwa pracy i sprostowanie zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, na skutek zagadnienia prawnego Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Toruniu przekazanego postanowieniem z dnia 25 listopada 2004 r. [...]

„1. czy dopuszczalna jest droga sądowa w sprawie o sprostowanie zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu druku ZUS RP - 7,

2. w przypadku odpowiedzi twierdzącej, czy właściwy rzeczowo do rozpoznania tego rodzaju roszczenia jest sąd rejonowy czy sąd okręgowy ?"

podjął uchwałę:

1. w sprawie o sprostowanie zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu droga sądowa jest dopuszczalna;

2. do rozpoznania takiej sprawy właściwy rzeczowo jest sąd rejonowy -sąd pracy.

Uzasadnienie

Przytoczone w sentencji uchwały zagadnienie prawne powstało na tle następującego stanu faktycznego. Powód Piotr Ł. został zatrudniony w dniu 15 stycznia 1977 r. w Zakładach Włókien Chemicznych w T. na stanowisku elektromechanika aparatury pomiarowej. Od dnia 1 lutego 1977 r. do dnia 16 lipca 1978 r. zajmował stanowisko brakarza, a od dnia 17 lipca 1978 r. operatora.

W dniu 26 września 1985 r. powód został tymczasowo aresztowany pod zarzutem nadawania audycji telewizyjnych o treściach antypaństwowych. Wyrokiem z dnia 22 stycznia 1986 r. Sąd Rejonowy w Toruniu uznał go winnym tego, że „w dniu 26 września 1985 r. udzielił pomocy Janowi H., Leszkowi Z. i Zygmuntowi T. w emitowanym przez nich w programie I Telewizji Polskiej haseł antypaństwowych i antyrządowych mogący wywołać niepokój publiczny, udostępniając im swoje mieszkanie, z którego przeprowadzano emisje". Sąd Rejonowy jednocześnie uchylił stosowany dotychczas tymczasowy areszt. Rozpoznając rewizję od tego wyroku Sąd Wojewódzki w Toruniu postanowieniem z dnia 30 października 1986 r. umorzył postępowanie karne na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 17 lipca 1986 r. o szczególnym postępowaniu wobec sprawców niektórych przestępstw (Dz.U. Nr 26, poz. 126).