Postanowienie SN z dnia 5 października 2004 r. sygn. II KK 121/03

1. Przerwę w rozprawie kończy nie tylko podjęcie czynności dowodowych przez sąd, lecz także czynności procesowych zmierzających do ustalenia czy zachodzą przeszkody do kontynuowania rozprawy; w przypadku stwierdzenia takiej przeszkody i ponownego przerwania rozprawy, okresy przerw nie podlegają sumowaniu, gdyż wobec zakończenia poprzedniej przerwy, termin następnej biegnie od początku.

2. W sytuacji, gdy podejrzany nie przyznaje się do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa i odmawia złożenia wyjaśnień, przepis art. 333 § 2 k.p.k. nie ma zastosowania do tych zeznań, które mogą mieć znaczenie, także nie doniosłe, dla ustalenia, że podejrzany jest sprawcą przestępstwa; dopuszczalne jest natomiast zastosowanie tego przepisu co do tych zeznań, które zawierają informacje na temat samego faktu zaistnienia przestępstwa.

3. Jeżeli we wniosku dowodowym nie wskazano okoliczności, które mają być udowodnione i mimo wezwania nie usunięto tego braku w zakreślonym terminie, wniosek taki - jako niespełniający wymogu formalnego przewidzianego w art. 169 § 1 k.p.k. i nienadający się do nadania mu biegu

- należy pozostawić bez rozpoznania (per analogiam do art. 120 k.p.k.), nie zaś oddalić na jednej z podstaw wymienionych w art. 170 § 1 k.p.k.

Przewodniczący: sędzia SN E. Gaberle (sprawozdawca).

Sędziowie: SN T. Grzegorczyk, SA del. do SN A.

Kaczmarek. Prokurator Prokuratury Krajowej: M. Staszak.

Sąd Najwyższy w sprawie Edwarda R., Mirosława Ś. i Marka G. skazanych za przestępstwo określone w art. 258 § 1 k.k. i inne, po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 5 października 2004 r. kasacji, wniesionych przez obrońców skazanych od wyroku Sądu Apelacyjnego w

W. z dnia 10 grudnia 2002 r., zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 28 sierpnia 2001 r.,

oddalił kasacje obrońców, w tym kasację obrońcy skazanego Mirosława Ś., jako oczywiście bezzasadną (...).

Z uzasadnienia:

Wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2001 r. Sąd Okręgowy w W. skazał m.in. Edwarda R., Mirosława Ś. i Marka G. za przestępstwo określone w art. 258 § 1 k.k., przy czym zachowanie oskarżonego Edwarda R., jako kierującego zorganizowaną grupą mającą na celu popełnianie przestępstw polegających w szczególności na dokonywaniu rozbojów z użyciem niebezpiecznych narzędzi, zostało zakwalifikowane także z § 3 art. 258 k.k.