Postanowienie SN z dnia 12 listopada 2003 r. sygn. V KK 52/03

Wolność prasy jest jedną z „wolności politycznych”, które w praktyce mogą doznawać ograniczeń z uwagi na konieczność zapewnienia wolności jednostki. Tak więc wolność prasy nie ma i nie może mieć charakteru absolutnego, nie może mieć postaci nieskrępowanej niczym swobody działania, a tym bardziej nie sposób jej traktować jako samoistnego źródła wartości.

Przewodniczący: sędzia SN J. Sobczak (sprawozdawca).

Sędziowie SN: F. Tarnowski, SA (del. do SN) K. Cesarz.

Sąd Najwyższy w sprawie Mirosława M., oskarżonego z art. 46 ustawy z dnia 28 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe, po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 12 listopada 2003 r. kasacji, wniesionej przez pełnomocnika oskarżyciela prywatnego od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 11 września 2002 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 22 marca 2002 r.,

oddalił kasację, jako oczywiście bezzasadną (...).

Z uzasadnienia:

Mirosław M. został oskarżony o to, że w dniu 3 czerwca 1997 r. opublikował w „Gazecie” sprostowanie zamieszczone w trybie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe, które opatrzył własnym komentarzem, tj. o popełnienie czynu określonego w art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. - Prawo prasowe (Dz. U. Nr 5, poz. 24 ze zm.).