Wyrok SN z dnia 24 kwietnia 2003 r. sygn. I CKN 258/01

Wyłączenie przepisów o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym na podstawie art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach (jedn. tekst: Dz.U. 1998 r. Nr 102, poz. 650 ze zm.) obejmuje tylko prowadzenie działalności w zakresie gier liczbowych i loterii pieniężnych.

Sędzia SN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)

Sędzia SN Stanisław Dąbrowski

Sędzia SN Kazimierz Zawada

Sąd Najwyższy w sprawie z odwołania Totalizatora Sportowego, spółki z o.o. w W., Oddział w W. przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów przy udziale zainteresowanych: Anny P., Henryka C., Jolanty O., Ewy M.-T., Małgorzaty H., Grażyny K., Krystyny W., Henryki K., Roberta B., Danuty O., Janiny B., Haliny Ł., Beaty B. i Jadwigi A. o przeciwdziałanie praktykom monopolistycznym, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 24 kwietnia 2003 r., kasacji strony powodowej od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie Sądu Antymonopolowego z dnia 25 października 2000 r.

oddalił kasację i zasądził od Totalizatora Sportowego, spółki z o.o. w W. na rzecz Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów kwotę 300 zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, decyzją z dnia 19 listopada 1999 r., nakazał spółce z o.o. Totalizator Sportowy zaniechanie stosowania praktyki monopolistycznej, polegającej na nadużywaniu pozycji dominującej na rynku przez narzucanie wnioskodawcom do podpisania deklaracji odbioru inkasa z kolektury i w konsekwencji przerzucenia na wnioskodawców opłat za obsługę inkasa. Nadto nałożył na spółkę karę pieniężną w wysokości 50 000 zł oraz nakazał dokonanie zwrotu wnioskodawcom kosztów postępowania.

Sąd Antymonopolowy, po rozpoznaniu odwołania spółki, wyrokiem z dnia 25 października 2000 r. zmienił decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w ten sposób, że nakazał powodowej Spółce zaniechanie stosowania praktyki monopolistycznej polegającej na nadużywaniu pozycji dominującej przez zmuszanie osób działających na podstawie umów agencyjnych przy pomocy groźby bezprawnej rozwiązania tejże umowy do podejmowania zobowiązań, jakich w warunkach braku takiego zagrożenia niepodjęliby.