Wyrok SN z dnia 9 lipca 2002 r. sygn. III RN 131/01

Przy ocenie znaczenia prawnego kryteriów różnicujących wysokość stawek czynszu regulowanego (art. 26 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, jednolity tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787 ze zm.) należy odróżnić wymienione w art. 26 ust. 1 pkt 1-4 przesłanki zasadnicze, a mianowicie: 1) położenie budynku, 2) położenie lokalu w budynku, 3) wyposażenie budynku i lokali w urządzenia techniczne i instalacje oraz ich stan, 4) ogólny stan techniczny budynku, które mają charakter bezwzględnie obowiązujący i muszą być respektowane w każdej uchwale rady gminy, od wymienionych w art. 26 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy przesłanek szczegółowych, a mianowicie: 1) centrum, peryferie, zabudowa zwarta lub wolnostojąca, 2) kondygnacja, stopień nasłonecznienia, które mają charakter przykładowego wyliczenia i dodatkowego wyjaśnienia co mieści się w pojęciach "położenie budynku" lub "położenie lokalu w budynku".

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera (sprawozdawca), Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2002 r. sprawy ze skargi Radosława Z. na decyzję Rady Miejskiej w K. w przedmiocie określenia stawek czynszu regulowanego za lokale mieszkalne i stawek czynszu za lokale socjalne, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Szczecinie z dnia 12 października 2000 r.

oddalił rewizję nadzwyczajną.

Uzasadnienie

Rada Miejska w K. uchwałą [...] z dnia 29 grudnia 1999 r. - podjętą na podstawie art. 26, art. 26a ust. 1 i 2 oraz art. 30 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. Nr 105, poz. 509 ze zm.) oraz art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity: Dz.U. z 1996 r. Nr 13, poz. 74 ze zm.) - ustaliła zasady określania stawek czynszu regulowanego za lokale mieszkalne i stawek czynszu za lokale socjalne. Integralną część uchwały stanowił załącznik nr 1 zawierający zasady ustalania stawki czynszu regulowanego za dany lokal mieszkalny oraz wykaz głównych ciągów komunikacyjnych (arterii) przelotowych miasta. W§ 3 uchwały ustalono, że wysokość czynszu regulowanego za 1 m powierzchni użytkowej poszczególnych lokali oblicza się przyjmując wskaźniki zawarte w załączniku nr 1. W załączniku tym z kolei ustalono kryteria punktowego różnicowania stawek czynszu regulowanego z uwzględnieniem czynników obniżających wartość użytkową lokalu, ustalając wartość finansową każdego punktu. W uzasadnieniu uchwały podniesiono, że jej podjęcie podyktowane było koniecznością uregulowania zasad ustalania stawek czynszu regulowanego na lokale mieszkalne w latach 2000-2004, poprzez przyjęcie harmonogramu dochodzenia do maksymalnej stawki czynszu regulowanego, tj. do 3 % wartości odtworzeniowej lokalu. Ponadto stwierdzono, że stawki czynszu powinny przede wszystkim pokrywać wszelkie koszty administrowania i konserwacji, a pozostała kwota stanowiąca różnicę pomiędzy ich wysokością a tymi kosztami będzie funduszem remontowym.