Uchwała SN z dnia 5 lipca 2002 r. sygn. III PZP 5/02

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Andrzej Kijowski, Jadwiga Skibińska-Adamowicz

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2002 r. sprawy z powództwa Wiesława S. przeciwko P. Zakładom Urządzeń Okrętowych „W." Spółka Akcyjna w G. o przywrócenie do pracy, na skutek zagadnienia prawnego przekazanego postanowieniem Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Toruniu z dnia 14 lutego 2002 r. [...]

„Czy obligatoryjne zawieszenie postępowania na podstawie przepisu art. 174 § 1 pkt 4 kpc obejmuje również postępowanie w sprawie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach;

czy proces o przywrócenie do pracy należy prowadzić po ogłoszeniu upadłości przeciwko Syndykowi czy też upadłemu reprezentowanemu przez jego organy;

czy wobec treści art. 60 Prawa upadłościowego dopuszczalne jest zasądzenie od upadłego odszkodowania z art. 45 § 2 kp przy założeniu, że to on jest stroną procesu o przywrócenie do pracy ?"

podjął uchwałę:

Ogłoszenie upadłości pozwanego pracodawcy nie powoduje konieczności zawieszenia postępowania na podstawie art. 174 § 1 pkt 4 KPC wówczas, gdy przedmiotem sporu jest wyłącznie roszczenie o przywrócenie do pracy. Postępowanie w takiej sprawie winno być kontynuowane przeciwko syndykowi.

Uzasadnienie

Wiesław S odwołał się od wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego wobec niego przez P. Zakłady Urządzeń Okrętowych „W." S.A. w G. Pozew został złożony11 czerwca 2001 r. Strona pozwana nie uznała powództwa. W toku postępowania przed Sądem pierwszej instancji strona pozwana wniosła o zawieszenie postępowania, podając, że wystąpiła z wnioskiem o ogłoszenie upadłości. Wniosek o zawieszenie postępowania został oddalony postanowieniem z 19 września 2001 r., natomiast 12 października 2001 r. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Grudziądzu wydał wyrok, którym przywrócił powoda do pracy „na poprzednich warunkach z zachowaniem prawa do wynagrodzenia". Sąd ten ustalił, że powód pracował u strony pozwanej od 1980 r., ostatnio w dziale remontowym, który w 2001 r. połączono z działem narzędziowni. Zarząd pozwanej Spółki nie wskazał kryteriów doboru pracowników do zwolnienia. Przełożony powoda przyjął jako kryterium umiejętności pracownika i wszechstronność prac, jakie mógł on wykonać. Nie określił, co spowodowało, że stosując to kryterium wytypował powoda do zwolnienia. Sąd uznał, że kryteria doboru pracowników do zwolnienia nie były „wiarygodne, sprawdzalne i rzeczowe", a osoby, które podejmowały decyzje, nie potrafiły ich uzasadnić. Sąd ustalił, że pracodawca jest w trudnej sytuacji ekonomicznej i 1 października została ogłoszona jego upadłość. Sąd wziął też pod uwagę trudną sytuację powoda, będącego ojcem samotnie wychowującym dwoje niesamodzielnych dzieci i długi staż jego pracy u strony pozwanej.