Postanowienie SN z dnia 24 października 2001 r. sygn. IV KZ 59/01

1. Uznanie wniosku o przywrócenie terminu za bezskuteczny nie może być utożsamiane z odmową przywrócenia terminu. Podjęcie decyzji o odmowie bądź przywróceniu terminu należy do wyłącznej kompetencji sądu (art. 126 § 2 k.p.k.) i może nastąpić dopiero wtedy, gdy spełnione są warunki do merytorycznego rozpoznania wniosku, a więc wówczas, gdy został on skutecznie wniesiony.

2. W przypadku nieusunięcia, w trybie art. 120 k.p.k., braków formalnych wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji, decyzja o bezskuteczności wniosku powinna być podjęta w formie zarządzenia prezesa sądu (lub osoby wymienionej w art. 93 § 2 k.p.k.), nie zaś w formie postanowienia sądu wydanego w ramach art. 126 § 2 k.p.k.; takie zarządzenie prezesa zamyka drogę do wydania wyroku w trybie kasacji i podlega zaskarżeniu (art. 459 § 1 in princ. k.p.k. w zw. z art. 466 k.p.k.).

Przewodniczący: sędzia SN E. Gaberle.

Prokurator Prokuratury Krajowej: S. Szustakiewicz.

Sąd Najwyższy w sprawie Jarosława S., skazanego za przestępstwo określone w art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., po rozpoznaniu zażalenia skazanego na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 23 lipca 2001 r. uznające wniosek skazanego o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji za bezskuteczny, po wysłuchaniu wniosku prokuratora