Wyrok SN z dnia 21 listopada 2001 r. sygn. II UKN 632/00

Z dniem 1 stycznia 1997 r. utraciło moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych z dnia 5 sierpnia 1983 r. w sprawie składu komisji lekarskich do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, trybu postępowania, trybu kierowania na badania przez te komisje oraz szczegółowych zasad ustalania inwalidztwa (Dz.U. Nr 47, poz. 214 ze zm.), co oznacza, że od tego dnia przy ocenie niezdolności do pracy dla celów rentowych bierze się pod uwagę również możliwość dalszego wykonywania pracy zarobkowej przez osobę dotkniętą szczególnym naruszeniem sprawności organizmu (§ 25 tego rozporządzenia).

Przewodniczący SSN Beata Gudowska

Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Maria Tyszel (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2001 r. sprawy z wniosku Grzegorza P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w Ł. o dalsze prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 7 czerwca 2000 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi wyrokiem z dnia 14 stycznia 2000 r. [...] po rozpoznaniu odwołania Grzegorza P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w Ł. z dnia 15 grudnia 1999 r. wstrzymującej mu dalszą wypłatę pobieranej renty wobec uznania go - w wyniku kontrolnego badania lekarskiego - za zdolnego do pracy, zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał odwołującemu się, na stałe, prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia jej wstrzymania. Sąd ten, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego ustalił, że wnioskodawca (urodzony 12 lutego 1972 r.) praktycznie jednooczny od1999 r. jest nadal niezdolny do wykonywania wyuczonego zawodu montera urządzeń telekomunikacyjnych. Zdaniem Sądu, skoro stan zdrowia wnioskodawcy nie uległ zmianie w porównaniu ze stanem stwierdzonym w 1997 r., uzasadniającym zaliczenie go do trzeciej grupy inwalidów i przyznanie renty inwalidzkiej, to w świetle art. 78 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) brak było podstaw do wstrzymania wypłaty tej renty.