Wyrok SN z dnia 17 maja 2001 r. sygn. II UKN 363/00

Przed nowelizacją art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), dokonaną ustawą z dnia 23 grudnia 1999 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 110, poz. 1256), datą ustania dobrowolnego ubezpieczenia z powodu nieopłacenia składek za jeden pełny miesiąc był dzień, w którym upływał termin do zapłaty składek.

Przewodniczący SSN Teresa Romer

Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk (sprawozdawca), Roman Kuczyński

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2001 r. sprawy z wniosku Urszuli R. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w Z. o ustalenie ubezpieczenia, na skutek kasacji organu rentowego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 19 kwietnia 2000 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 13 kwietnia 1999 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w Z. odmówił przyznania wnioskodawczyni Urszuli R. prawa do zasiłku macierzyńskiego od 8 kwietnia 1999 r. wobec uprzedniego ustania dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego.

Po rozpoznaniu odwołania wnioskodawczyni od tej decyzji Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Białymstoku wyrokiem z dnia 28 stycznia 2000 r. [...] zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że wnioskodawczyni od 1 stycznia 1999 r. podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu, w związku z czym przysługuje jej zasiłek macierzyński za okres od 8 kwietnia 1999 r. do 11 sierpnia 1999 r. Sąd ustalił, że wnioskodawczyni od 1 stycznia 1999 r. podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.). Zgodnie z art.47 ust. 1 pkt 1 tej ustawy obowiązana była do opłacania składek nie później niż do 12 dnia następnego miesiąca. Wnioskodawczyni opłacała składki z nieznacznym opóźnieniem, składkę za styczeń zapłaciła 15 lutego, a za luty 13 marca. Zdaniem Sądu uregulowanie składek z niewielkim opóźnieniem nie może rodzić ze strony organu rentowego tak drastycznej decyzji jak wyłączenie z ubezpieczenia i pozbawienie prawa do świadczeń.