Wyrok SN z dnia 15 marca 2001 r. sygn. I PKN 309/00

Rencista nie ma interesu prawnego w ustaleniu na podstawie art. 189 KPC statusu „rencisty byłego pracodawcy", jeżeli przysługują mu roszczenia majątkowe o świadczenia zakładowe.

Przewodniczący SSN Kazimierz Jaśkowski

Sędziowie SN: Roman Kuczyński, Zbigniew Myszka (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2001 r. sprawy z powództwa Czesława H. przeciwko Zakładowi Doświadczalnemu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w S. o zapłatę, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 7 grudnia 1999 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie wyrokiem z dnia 7 grudnia 1999 r. zmienił zaskarżony przez powoda Czesława H. wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Kutnie z dnia 9 kwietnia 1999 r. w pkt. 1 i zasądził od pozwanych Zakładu Doświadczalnego Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w S. na rzecz powoda kwotę 392,75 zł z odsetkami oraz oddalił powództwo i apelację w pozostałym zakresie. W sprawie tej ustalono, że powód, który domagał się ustalenia statusu rencisty pozwanego zakładu, zasądzenia ekwiwalentu za niewykorzystany urlop w 1991 r., odprawy rentowej oraz świadczeń za mleko, ziemniaki, uposażenia na święta i mieszkania za darmo, był zatrudniony u strony pozwanej od dnia 15 lipca 1977 r. jako traktorzysta. W dniu 7 lutego 1991 r. pozwany rozwiązał z nim umowę o pracę w trybie art. 52 KP. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Kutnie wyrokiem z dnia 9 czerwca 1993 r. zasądził od pozwanego pracodawcy na rzecz powoda odszkodowanie z tytułu bezprawnego rozwiązania umowy o pracę w tym trybie. Wyrok ten został utrzymany w mocy przez Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie orzeczeniem z dnia 22 lutego 1994 r. Powód został zaliczony do trzeciej grupy inwalidów orzeczeniem KIZ z dnia 4 lipca 1991 r., a następnie od dnia 27 maja 1992 r. do drugiej grupy.