Postanowienie SN z dnia 27 listopada 2001 r. sygn. III CKN 462/01

Zawarte w kasacji stwierdzenia, że nie jest ona bezzasadna, że zaskarżone orzeczenie oczywiście narusza prawo lub że zachodzi nieważność postępowania, mogą być kwalifikowane jako element uzasadnienia podstaw kasacyjnych, nie stanowią natomiast przedstawienia okoliczności uzasadniających przyjęcie kasacji do rozpoznania (art. 393³ § 1 pkt 3 k.p.c).

Sędzia SN Jacek Gudowski

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Kazimiery K. przeciwko Jackowi W. o uzgodnienie treści księgi wieczystej, na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 listopada 2001 r, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 25 lipca 2001 r.

odrzucił kasację.

Uzasadnienie

Wyrok Sądu Apelacyjnego zaskarżony kasacją powódki został wydany w dniu 25 lipca 2001 r, w związku z czym do postępowania kasacyjnego, a także do złożenia i rozpoznania kasacji, mają zastosowanie przepisy kodeksu postępowania cywilnego w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy -Kodeks postępowania cywilnego, ustawy o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz ustawy o komornikach sądowych i egzekucji (Dz.U. Nr 48, poz. 554; por. art. 5 ust. 2 i art. 6 tej ustawy).

Zgodnie z art. 393 § 1 k.p.c. w nowym brzmieniu, kasacja - obok oznaczenia zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem zakresu zaskarżenia, przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia oraz wniosku o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu uchylenia lub zmiany - powinna zawierać, jako jeden z elementów konstrukcyjnych, także przedstawienie okoliczności uzasadniające jej rozpoznanie. Wymaganie to jest związane z faktem, że kasacja -zwłaszcza po zmianach dokonanych przytoczoną wyżej ustawą- stanowi środek odwoławczy spełniający przede wszystkim funkcje publiczne, a jej podstawowym celem jest zapewnienie jednolitości wykładni oraz wkład w rozwój prawa i jurysprudencji (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 lutego 2000 r., II CZ 178/99, OSNC 2000, nr 7-8, poz. 147). Publicznoprawny charakter kasacji odpowiada ustrojowym, konstytucyjnym kompetencjom Sądu Najwyższego, będącego naczelnym organem sądowym, sprawującym nadzór nad działalnością sądów powszechnych w zakresie orzekania (art. 183 ust. 1 Konstytucji oraz art. 1 i 2 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym, jedn. tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 13, poz. 48 ze zm.).