Wyrok SN z dnia 27 kwietnia 2001 r. sygn. III CKN 341/00

Wystawca weksla własnego może wobec remitenta zgłaszać zarzut, że jego dług wynikający ze stosunku podstawowego został przed wydaniem nakazu zapłaty przejęty przez osobę trzecią.

Sędzia SN Gerard Bieniek (przewodniczący)

Sędzia SN Mirosława Wysocka

Sędzia SN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska" w P. przeciwko Henrykowi J. o zapłatę, po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej w dniu 27 kwietnia 2001 r. na rozprawie kasacji pozwanego od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 29 maja 1998 r.

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Krakowie do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 sierpnia 1997 r. Sąd Wojewódzki w Krakowie utrzymał w mocy wobec pozwanego Henryka J. nakaz zapłaty Sądu Rejonowego w Myślenicach z dnia 15 lipca 1996 r. zobowiązujący go do uiszczenia powodowej Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska" w P. kwoty 21 726 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 15 marca 1996 r.

Z ustaleń Sądu Wojewódzkie wynika, że Spółdzielnia oddała pozwanemu do używania na podstawie zawartej z nim w dniu 29 grudnia 1993 r. umowy budynek zajazdu „C.L." w P. wraz z jego wyposażeniem. W dniu 27 grudnia 1994 r. pozwany podpisał jako wystawca weksel dla zabezpieczenia roszczeń Spółdzielni związanych z wymienioną umową. Podpisana przez pozwanego deklaracja wekslowa upoważniała Spółdzielnię do wypełnienia tego weksla do kwoty 300 000 000 zł sprzed denominacji na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez pozwanego, w szczególności na wypadek zalegania z zapłatą czynszu lub innych należności wynikających z umowy, jak też - wyrządzenia szkód w lokalu. Pozwany nie regulował wszystkich należności. Część z nich pokryła za niego spółka z ograniczoną odpowiedzialnością „A.-R.", której był udziałowcem. Nie jest zasadny zarzut pozwanego, że zaległa należność została uiszczona w całości w marcu 1996 r. w wysokości wynegocjowanej z powodową Spółdzielnią przez Janusza Ś., dyrektora spółki „A-R", ani zarzut, że w dniu 28 kwietnia 1995 r. spółdzielnia zawarła ze spółką „A.-R." umowę, na podstawie której spółka ta przejęła długi pozwanego wobec spółdzielni. Do zapłaty pozostała pozwanemu jeszcze kwota 21 727 zł, na którą Spółdzielnia wypełniła otrzymany od niego weksel