Wyrok SN z dnia 13 września 2001 r., sygn. IV CKN 425/00

 Stosunek oparty na wygodzeniu jest wprawdzie podobny do użyczenia, ale różni się od niego tym, że jest relacją czysto faktyczną, a nie stosunkiem prawnym. Pomiędzy prekarzystą a posiadaczem nie ma więzi prawnej. Właściciel może w każdej chwili odebrać rzecz prekarzyście, któremu nie przysługuje ochrona prawna.

 Nie każde wydanie rzeczy powoduje przeniesienie posiadania, lecz tylko takie, z którym łączy się po stronie nabywającego wola władania rzeczą dla siebie w zakresie określonego prawa. Taka zaś sytuacja nie zachodzi, gdy posiadacz, chcąc przysłużyć się innej osobie pozwala jej na krótkotrwałe użycie rzeczy w określonym celu.

 Przewodniczący: SSN Filomena Barczewska (sprawozdawca).

 Sędziowie: SN Henryk Pietrzkowski, SA Krystyna Bilewicz.

 Protokolant: Anna Grabowska.

 Sąd Rejonowy w Gdańsku zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 8.624,39 zł tytułem zwrotu odszkodowania wypłaconego przez pozwanego osobom poszkodowanym w wyniku zderzenia się pojazdów do jakiego doszło w dniu 6 czerwca 1994 r. Pozwany jako właściciel samochodu osobowego pozwolił Andrzejowi K. na krótkotrwałe użycie swego samochodu. Andrzej K. będąc nietrzeźwy i kierując samochodem pozwanego naruszył umyślnie zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, przekroczył oś jezdni i doprowadził do czołowego zderzenia z samochodem towarowym marki Mercedes. Uszkodzeniu uległ również jadący bezpośrednio za Mercedesem samochód osobowy marki Opel Kadet. Sprawca wypadku zmarł w wyniku odniesionych obrażeń. Pozwany nie dopełnił obowiązku ubezpieczenia swego samochodu od odpowiedzialności cywilnej. Szkoda wyrządzona w samochodzie marki Mercedes została oszacowana na kwotę 6.131,18 zł, a w samochodzie Opel Kadet na 493,21 zł. Powód wypłacił poszkodowanym te kwoty. Sąd uznał, że odpowiedzialność pozwanego za szkodę opiera się na treści art. 436 § 1 k.c. w związku z art. 435 k.c. W niniejszym przypadku nie nastąpiło oddanie pojazdu w posiadanie zależne A.K., gdyż był on tylko dzierżycielem pojazdu. W tym stanie roszczenie powoda w stosunku do pozwanego ma oparcie w treści art. 518 § 1 pkt 1 k.c.