Uchwała SN z dnia 16 listopada 2000 r. sygn. I KZP 35/00

1. W wypadku gdy określony skład sądu zależny jest od rodzaju sprawy poddanej osądowi (art. 28 § 3 k.p.k.) decydujące znaczenie dla oceny czy sąd był "nienależycie obsadzony" (art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k.) ma czyn przestępny, na którego popełnienie wskazuje akt oskarżenia, z tym jednak że ani opis czynu ani kwalifikacja prawna zaproponowana w akcie oskarżenia - podobnie jak przy orzekaniu o właściwości - nie wiąże sądu. Wstępnej oceny co do wyznaczenia określonego składu sądu dokonuje prezes sądu zarządzeniem, a gdy to przekraczałoby jego uprawnienia może on skierować sprawę na posiedzenie celem wydania stosownego postanowienia sądu na podstawie art. 339 § 3 w zw. z art. 349 k.p.k. - żadna z tych decyzji nie jest jednak wiążąca w dalszym postępowaniu (art. 347 k.p.k.). Jeżeli wyznaczony w tym trybie skład sądu przystąpi do rozpoznania sprawy na rozprawie, aprobując tym samym wstępną decyzję co do swej obsady i wyda orzeczenie kończące postępowanie nie można jego orzeczenia uznać za wydane przez sąd "nienależycie obsadzony" tylko z tego powodu, że przy jego ukształtowaniu popełniono jakieś uchybienie formalne. Ewentualne uchybienia popełnione w fazie wstępnej (przed rozprawą) przy wyznaczaniu składu sądzącego mogą być oceniane wyłącznie w płaszczyźnie względnych przyczyn odwoławczych (art. 438 k.p.k.).