Postanowienie SN z dnia 11 grudnia 2000 r. sygn. I PKN 808/00

Przepis art. 469 KPC nakazuje badanie skutków związanych z cofnięciem apelacji w aspekcie słusznego interesu pracownika, niezależnie od tego czy została wniesiona przez pracownika, czy przez pracodawcę.

Przewodniczący SSN Katarzyna Gonera (sprawozdawca),

Sędziowie SN: Zbigniew Myszka, Walerian Sanetra.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 grudnia 2000 r. sprawy z powództwa Jacka K. przeciwko „R.” SA w S. o uznanie rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia za bezskuteczne, na skutek kasacji powoda od postanowienia Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 23 maja 2000 r. [...]

postanowił:

uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi do ponownego rozpozna­nia.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Skierniewicach wyrokiem z 29 grudnia 1999 r. [...] uznał za nieuzasadnione rozwiązanie stosunku pracy przez pozwanego pracodawcę „R.” SA w S. z powodem Jackiem K. bez wypowiedzenia w dniu 28 października 1999 r.

Sąd Rejonowy ustalił, że strony łączył stosunek pracy na podstawie umowy o pracę. Umowa nie określała daty nawiązania stosunku pracy, Sąd ustalił jednak, że został on nawiązany w lutym 1999 r., z chwilą doręczenia powodowi umowy o pracę. Uchwałą Rady Nadzorczej pozwanej Spółki powód został powołany z dniem 28 stycznia 1999 r. „na pełnienie funkcji prezesa” Zarządu. Umowa o pracę zawierała błędy, w szczególności odwoływała się do przepisów art. 70 i 71 Kodeksu pracy, choć jej treść (regulująca wzajemne prawa i obowiązki stron) była sprzeczna z tymi przepisami. Powód świadczył pracę do 2 lipca 1999 r., kiedy to Rada Nadzorcza odwołała go z funkcji prezesa Zarządu. Ustnie strony ustaliły, że od 2 lipca 1999 r. bie­gnie 6-miesięczny okres wypowiedzenia umowy o pracę. Pozwana Spółka nie wypowiedziała powodowi umowy o pracę na piśmie. Powód świadczył pracę do 14 lipca 1999 r., przekazując w tym czasie sprawy nowemu Zarządowi Spółki. Z uwagi na konflikt z nowym Zarządem nie świadczył pracy do 24 lipca 1999 r., kiedy podjął ją ponownie i mając obiecaną funkcję prokurenta Spółki pracował do 28 września 1999 r. Tego dnia wystosował pismo do prezesa Zarządu Spółki z oświadczeniem, że na podstawie treści umowy o pracę z powołania nie jest obowiązany świadczyć pracy w okresie wypowiedzenia, a wobec braku wypłaty wynagrodzenia za pracę za sierpień 1999 r. i braku wykorzystania przez Spółkę jego możliwości jako pracownika zaprze­staje świadczenia pracy. Pozwana zareagowała na to pismo powoda dopiero po miesiącu, rozwiązując z nim 28 października 1999 r. umowę o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 KP. Jako przyczynę rozwiązania wskazała nieświadczenie przez niego pracy.