Postanowienie SN z dnia 26 września 2000 r. sygn. I CKN 776/00

Miejsce stałego pobytu dziecka w rozumieniu przepisu art. 3 Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, sporządzonej w Hadze dnia 25 października 1980 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 108, poz. 528), określają fakty uzewnętrzniające długotrwałe i stabilne przebywanie dziecka w miejscu, w którym zaspakaja ono wszystkie swoje potrzeby, niezależnie od istnienia po stronie osób, pod opieką których dziecko pozostaje, zamiaru stałego pobytu. O zamiarze stałego pobytu dziecka nie decyduje wola osób, pod których opieką przebywa.

Przewodniczący: Sędzia SN Tadeusz Wiśniewski

Sędziowie SN: Maria Grzelka (sprawozdawca), Barbara Myszka

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 20 września 2000 r. na rozprawie sprawy z wniosku Ericha S. z udziałem Tatiany K. o nakazanie wydania małoletniego Jakuba S., na skutek kasacji wnioskodawcy od postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 14 stycznia 2000 r.,

postanowił uchylić zaskarżone postanowienie w punktach 2 i 3 i przekazać sprawę Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania za instancję kasacyjną.

Uzasadnienie

W lutym 1999 r. wnioskodawca Erich S. wystąpił w trybie Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę sporządzonej w Hadze dnia 25 października 1980 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 108, poz. 528) o nakazanie powrotu małoletniego syna Jakuba Nathaniela S. do miejsca stałego zamieszkania wnioskodawcy w USA, twierdząc, że w czerwcu 1998 r. dziecko zostało bezprawnie uprowadzone przez matkę z USA do Polski.

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy oddalił wniosek, a Sąd Okręgowy w Warszawie, zaskarżonym postanowieniem, oddalił apelację wnioskodawcy. Sąd Okręgowy podzielił stanowisko Sądu pierwszej instancji co do tego, że w rozpoznawanej sprawie brak było podstaw do stosowania art. 3 Konwencji haskiej ze względu na brak miejsca stałego pobytu dziecka w USA, jak również co do tego, że za oddaleniem wniosku przemawiały okoliczności faktyczne wyczerpujące przesłanki przewidziane w art. 13 b Konwencji.