Postanowienie SN z dnia 8 czerwca 1999 r., sygn. IV KO 39/99

Merytoryczna nietrafność postanowienia w przedmiocie nieważności orzeczenia nie stanowi przyczyny określonej w art. 101 § 1 pkt 8 kpk, uzasadniającej żądanie stwierdzenia nieważności tego postanowienia. Środkiem prawnym zmierzającym do uchylenia takiego postanowienia, wydanego przez Sąd Apelacyjny, jest zażalenie (art. 102 § 4 kpk).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu zażalenia Romana K. na postanowienie Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 11 marca 1999 r., po wysłuchaniu wniosku prokuratora – postanowił utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 8 października 1998 r. Prokurator Rejonowy w Z. odmówił wszczęcia śledztwa po rozpoznaniu zawiadomienia Romana K. o przekroczeniu uprawnień przez funkcjonariuszy Policji na jego szkodę. W uzasadnieniu Prokurator stwierdził, że czynności sprawdzające wykazały, iż funkcjonariusze Policji przy wykonywaniu czynności służbowych w miejscu zamieszkania Romana K. nie przekroczyli swych uprawnień i zachowaniem swym nie wyczerpali znamion przestępstwa z art. 231 § 1 kk bądź jakiegokolwiek innego czynu karalnego.

Roman K. wniósł zażalenie. Prokurator Wojewódzki w N., nie przychylając się do zażalenia, skierował je w trybie art. 306 § 2 kpk do Sądu Rejonowego w Z.