Wyrok SN z dnia 7 grudnia 1999 r., sygn. I PKN 438/99

Postanowienia układu zbiorowego pracy zmieniające na korzyść pracowników zasady szczególnej ochrony przed rozwiązaniem stosunku pracy są ważne (prawnie skuteczne). Przepis art. 240 § 3 pkt 1 kp jest sprzeczny z art. 59 Konstytucji oraz postanowieniami ratyfikowanej Konwencji nr 87 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej wolności związkowej i ochrony praw związkowych, przyjętej w San Francisco dnia 9 lipca 1948 r. (Dz. U. 1958 r. Nr 29 poz. 125).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Ryszarda J. przeciwko Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego „PZL-Ś” S.A. w Ś. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 22 kwietnia 1999 r. (...) – uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu – Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie wyrokiem z dnia 22 kwietnia 1999 r. (...) zmienił zaskarżony apelacją przez Wytwórnię Sprzętu Komunikacyjnego S.A. w Ś. wyrok Sądu Rejonowego – Sądu Pracy w Lublinie z dnia 9 grudnia 1998 r. (...), przywracający Ryszarda J. do pracy u strony apelującej oraz zasądzający na jego rzecz od pozwanej Spółki wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy i powództwo oddalił.