Wyrok SN z dnia 17 lutego 1999 r. sygn. I PKN 570/98

Jeżeli podstawą kwestionowania oświadczenia woli jest wyłącznie błąd lub groźba, o których mowa w art. 84 i 87 KC, to bezprzedmiotowe jest stosowanie art. 58 § 1 i 2 KC.

Przewodniczący: SSN Walerian Sanetra (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Józef Iwulski, Roman Kuczyński

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 1999 r. sprawy z powództwa Janiny G. i Marii M. przeciwko Zakładowi Przetwórstwa Hutniczego „S.” SA w B. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powódek od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 16 kwietnia 1998 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

W imieniu powódek Janiny G. i Marii M. wniesiona została kasacja od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 16 kwietnia 1998 r. [...], którym Sąd ten zmienił wyrok (oddalając ich powództwo) Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Bochni z dnia 30 grudnia 1997 r. [...].

Sąd pierwszej instancji przywrócił Janinę G. i Marię M. do pracy w pozwanym Zakładzie Przetwórstwa Hutniczego „S.” SA w B. na warunkach obowiązujących strony przed dniem 2 września 1997 r. Z ustaleń tego Sądu wynika, że obie powódki były zatrudnione w Ośrodku Badawczo-Doświadczalnym Blach Elektrotechnicznych Huty im. T.S. w K., który miał swoją siedzibę na terenie byłego Zakładu Przetwórstwa Hutniczego w B., a który w czerwcu 1992 r. przekształcił się w pozwaną Spółkę. Pismem z dnia 8 sierpnia 1996 r. Huta im. T.S. poinformowała powódki, że zgodnie z art. 23 § 3 KP z dniem 12 sierpnia 1996 r. nastąpi przejęcie Ośrodka przez innego pracodawcę, tj. Zakład Przetwórstwa Hutniczego „S.” SA w B. Pozwana Spółka przejęła Ośrodek z około 80 pracownikami, wśród których zapanowała atmosfera strachu i niepewności. Około 30 osób zaraz po przejęciu otrzymało wypowiedzenia umów o pracę. Pozostali pracownicy, w tym także powódki zostały wezwane do Działu Kadr, gdzie przedstawiono im do podpisu wcześniej przygotowane umowy o pracę na okres 1 roku. Pracownicy nie mieli żadnego wyboru i musieli podpisać umowy, gdyż w przeciwnym wypadku zostaliby zwolnieni z pracy z powodu redukcji etatów. Obie powódki w dniu 2 września 1996 r. podpisały dwa oświadczenia, pierwsze, że w drodze porozumienia stron wyrażają zgodę na przekształcenie umowy o pracę na czas nie określony w umowę na czas określony, drugie, że wyrażają zgodę na zaproponowane od dnia 2 września 1996 r. warunki pracy i płacy bez okresu wypowiedzenia oraz na warunki zatrudnienia i wynagradzania zawarte w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy pozwanej Spółki. W tym samym też dniu strony podpisały umowy o pracę na okres od dnia 2 września 1996 r. do dnia 31 sierpnia 1997 r. Pismem z dnia 25 sierpnia 1997 r. obie powódki zostały poinformowane, że umowy o pracę ulegną rozwiązaniu z upływem okresu, na który były zawarte.