Wyrok SN z dnia 4 lutego 1999 r. sygn. II UKN 459/98

Nierozważenie przez sąd drugiej instancji w sposób wszechstronny zebranego materiału dowodowego uzasadnia zarzut kasacji naruszenia art. 233 § 1 KPC.

Przewodniczący: SSN Jerzy Kuźniar

Sędziowie SN: Teresa Romer (sprawozdawca), Stefania Szymańska

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 199 r. sprawy z wniosku Grażyny W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w R.P. o jednorazowe odszkodowanie i prawo do renty inwalidzkiej, na skutek kasacji wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 25 czerwca 1998 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 9 stycznia 1998 r. [...] i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w Lublinie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 25 czerwca 1998 r. oddalił apelację Grażyny W. od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Lublinie z dnia 9 stycznia 1998 r., którym oddalono odwołanie wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego z dnia 29 listopada 1995 r. Decyzją tą odmówiono uznania, że wnioskodawczyni uległa w dniu 12 czerwca 1995r. wypadkowi w drodze do pracy ze względu na brak przyczyny zewnętrznej. Sąd Apelacyjny uznał za prawidłowe ustalenia Sądu Wojewódzkiego i wnioski jakie Sąd ten wyciągnął z tych ustaleń. Wynika z nich, że wnioskodawczyni jechała w dniu 12 czerwca 1995 r. do pracy w Zakładach Włókienniczych „B." SA w B.P. Pracę miała rozpocząć o godzinie 12. W pewnym momencie na zakręcie upadła wraz z rowerem na jezdnię. Pogotowie Ratunkowe przewiozło ją do szpitala. Tam stwierdzono uraz twarzoczaszki; złamanie szczęki, przerwanie mięśnia wzrokowego lewego oka.