Wyrok SN z dnia 15 września 1999 r., sygn. III CKN 339/98

Skuteczne podniesienie przed sądem kasacyjnym zarzutu zawyżenia kwoty zadośćuczynienia za krzywdę może mieć miejsce w sprawie, w której rozstrzygnięcie w tym przedmiocie narusza w sposób oczywisty zasady ustalania zadośćuczynienia.

W ramach kontroli kasacyjnej nie jest możliwe wkraczanie w sferę swobodnego uznania sędziowskiego.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie sprawy z powództwa Anny M. przeciwko Andrzejowi J. i Zakładowi Ubezpieczeń i Reasekuracji Polonia S.A. w Ł. o zadośćuczynienie, odszkodowanie i rentę, na skutek kasacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń i Reasekuracji Polonia S.A. w Ł. od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 21 maja 1997 r. I ACa 72/97 – oddalił kasację.

Uzasadnienie

Dnia 1 października 1992 r. pozwany Andrzej J., prowadząc nieprawidłowo w stanie nietrzeźwości samochód osobowy, wjechał na chodnik i tam najechał na powódkę Annę M., która doznała obrażenia ciała (prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Lubelskim z dnia 27 września 1993 r. II K 38/93, skazujący pozwanego za czyn z art. 145 kk).