Postanowienie SN z dnia 31 marca 1999 r., sygn. I CKN 23/99

Wykładni postanowień art. 13 Konwencji z dnia 25 października 1980 r. dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (Dz. U. 1995 r. Nr 108 poz. 528 i 529) co do okoliczności uzasadniających odstąpienie od obowiązku wydania dziecka bezprawnie uprowadzonego lub zatrzymanego należy dokonywać uwzględniając generalną dyrektywę „dobra dziecka” w ujęciu Konwencji z dnia 20 listopada 1989 r. o prawach dziecka (Dz. U. 1991 r. Nr 120 poz. 526).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na rozprawie sprawy z wniosku Trevora A. z udziałem Jolanty K. oraz prokuratora Prokuratury Krajowej o wydanie dziecka, na skutek kasacji wnioskodawcy od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z dnia 25 września 1998 r. VI Ca 533/98 – postanowił uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 25 września 1998 r. Sąd Wojewódzki w Warszawie oddalił apelację Trevora A. od postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa z dnia 8 kwietnia 1998 r., którym oddalono jego wniosek o nakazanie Jolancie K., aby wydała i umożliwiła powrót do Australii syna stron Aleksego K.-A. Wniosek ten złożony został na podstawie art. 8 Konwencji dotyczącej cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę (Dz. U. 1995 r. Nr 108 poz. 528 – zwanej dalej Konwencją).